Jacob Spex (1704-1775): Gedichten (1755) en Nagelaaten gedichten (1779)
Continue

NAGELAATEN
GEDICHTEN
VAN
JAKOB SPEX.
UITGEGEEVEN
DOOR DE BESTUURDEREN
VAN HET GENOOTSCHAP,
ONDER DE SPREUK:
KUNSTLIEFDE SPAART GEEN VLIJT.

[Vignet: gravure]

TE LEIDEN,
Bij C. VAN HOOGEVEEN, JUNIOR.
MDCCLXXIX.



[p. 99]

AEN DEN HEER

JAN VAN OS,

OVERKUNSTIG KRUIT-EN BLOEMSCHILDER.

Met den Ystroom van ANTONIDES.




[p. 103]

OP EENEN ZILVEREN

PENNING,

DE BEELTENIS VERTOONENDE

VAN

DEZIDERIUS ERASMUS.

    WAt geeft ERASMUS wezen,
In zilver hier door kunst verbeelt,
    Nogh uit zyn oog te lezen?
Een’ zachten geest, die scheuring heelt;
    (5) Een ziel, vol mededogen,
Die dwaelenden zelfs zucht toedraegt;
    Een spits vernuft, van logen
En laster gansch vergeefs geplaegt.
    Dus blinkt, na veel verkeertheit,
(10) Dit licht, verheerlykt wydt en zydt,
    Befaemt ook door geleertheit,
Als ’t wereltwonder van zyn’ tydt.



[p. 104]

OP DE

AFBEELDING

VAN

JOZEFUS JUSTUS SCALIGER,

Kort voor zyn overlyden geschildert, en thans geplaetst in
de Bibliotheek van de Hooge Schoole te
LEIDEN.

DIt ’s ’t beelt van SCALIGER, die, op zyns levens ende,
    Zyn’ avont dus vertoont, na zulk een’ dagh van licht.
Door ’t water afgepynt, ontdekt, by die elende,
    Hy zyn’ doorluchten stam, nogh in dit dootsch gezicht.
Zyn slinke vuist bevat, vertoont ons lettergiften
    Van ’t Nabatheesch gewest, die landstreek, zwoel van lucht;
Terwyl zyn rechte hant, voltoojende zyn schriften,
    Haer veder nogh bestiert, nogh stof geeft aen ’t Gerucht.
Dit is de zelfde hant, die leven weêr en luister
    Aenhel d’Aelhoutheit schonk, geheel verplicht daer voor;
Die hant, die ons den wegh, al scheen de toegang duister,
    Naer ’s werelt uchtent wees, de deizende eeuwen door.
Wier nu, naer ’s mans waerdy, een tydperk hem gegeven,
Dan sloot de Jongste Dagh ontwyfelbaer zyn leven.

        Uit het Latyn van
       
HUGO DE GROOT.

Continue