 |
CONSTANTIA[Vignet met portret]IPRIS, apud PETRUM JACOBUM DE RAVE. |
| ARGUMENTUM. |
| CONSTANTIA Arragonum Regina illatam ignominiosè mortem jussu Andegavensium Ducis CAROLI nepoti suo CONRADINO ultura, CAROLUM ejusdem Ducis Filium navali praelio superatum, ac captum morti adjudicat. CAROLUS mortis sententiam laetus accipit, & gratias agi Reginae jubet, quod, quo die pro genere humano Christus mortem subiit, sibi mori liceat. CONSTANTIA CAROLI in Christum pietate permota eum & vitâ donat & libertate. |
| Caussin: in Aula Sancta. |
| PERSONAE. |
| CONSTANTIA | Arragonum Regina | Franciscus Ramault | |
| ALFONSUS JACOBUS | } | Constantiae Filii | Franciscus de le Tombe Franciscus Poyart |
| CAROLUS | Ducis Andegav: Filius | Michaël Sobry | |
| PHILIPPUS | Comes Caroli | Jacobus Itsweert | |
| HENRICUS | Constantiae à consiliis | Joannes Boudou | |
| CHARILUS | Equitum Dux. | Ludovicus Cardinael | |
| FERNANDUS | Tribunus Militum | Petrus Coigniet. | |
| Scena est Messanae. |
|
| ACTUS I. |
| CONSTANTIAM de eventu pugnae navalis filioque ALPHONSO anxiam solantur proceres, uti & JACOBUS, qui, quod Fratri in pugna comes non sit, & inglorius in aula haerere debeat, conqueritur: interim nuntiatur Victoria ab ALPHONSO relata. |
| ACTUS II. |
| ALFONSUM laeta excipit CONSTANTIA, ac vinctum sibi sisti CAROLUM jubet, quem, exprobatâ Patris immanitate, cum PHILIPPO Carceri mancipandum tradit. Sed JACOBUS CAROLI sortem miseratus, morti eum subducere statuit. |
| ACTUS III. |
| CAROLUM & PHILIPPUM sortem suam lugentes & ad mortem strenuè obeundam se mutuo hortantes spe vitae solatur JACOBUS, quo ad Matrem abeunte, mortis sententia CAROLO denuntiatur, quam laetus ille accipiens, quod eo die, quo Christus pro humano genere mortus est, sibi mori liceat, Reginae gratias agi jubet. PHILIPPUS se CAROLO non esse in morte comitem dolens eidem valedicit. |
| ACTUS IV. |
| ALFONSO & JACOBO inter se rixantibus supervenit CONSTANTIA, quam placare nititur JACOBUS, sed frustra. Refertur ad eam responsum CAROLI; hinc litigantes Filios à se dimittit, & secum deliberans CAROLO Christi Amore parcere decernit. |
| ACTUS V. |
| DUm piè se ad mortem parat CAROLUS, adest cum Filiis & aulicorum turbâ CONSTANTIA, adducitur è carcere PHILIPPUS, gaudens ultimum cum CAROLO expectat supplicium; verùm ambos Regina, mitigato Matris in Christum pietate ALFONSO, vitâ donat & libertate. |
| AD MAJOREM DEI GLORIAM. |
|
Tekstkritiek: |