Jan van Daalen - Jaloursze jonkker

Jan van Daalen: Klucht van de jaloursze jonkker. Amsterdam, 1654.
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton022200 — Ursicula
De tekst is grotendeels gezet in fractuurletter; voor neventekst en eigennamen is de romein gebruikt. Hier is het fractuurletter in een aparte kleur weergegeven.
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

[fol. A1r]

KLUCHT

Van de Jaloursze

JONKKER

DOOR

JAN VAN DAALEN.

Gespeelt op de Amsterdamsche Schouburg.

[Vignet: Fervet opus, redolentque thymo fragrantia mella. - Yver]

t’Amsterdam, voor Jakob Vinkkel, Boeckverkooper, in de Lange-brug-steeg
in de Histoory-Schrijver. ANNO 1654.

[fol. A1v]

Namen der Perzoonen.

JONKKER KAKKERLAKOE, Heerschop van ’t Dorp.
HANEVEER; zijn Dienaer.
JUFVROUW KAATJE; Jonkkers Vrouw.
MOEZELTJE; haar Dienstmeid.
JELLE; een Boer.
HANSJE; zijn Knecht.
GADTJE WAGGELAAR; Jelles Wyf.

Op de Reegel:

Die een aâr zijn Bed bemet
In zijn gehuwde daagen,
Schoon hy meent hy het belet,
Hy moet ook hoorens draagen.

[fol. A2r]

KLUCHT

Van de Jaloursze

JONKKER

KAKKERLAKOE.
____________________________

EERSTE UITKOMST.

Jonkker Kakkerlakoe met Haneveer, Jufvrouw Kaatje,
en Moezeltje koomen t’zaamen uit.

Jonkker. NOu liefste ik ga heen, en kom zoo daatlijk weer,
Het is hier dichte by. Hoor hier eens Haneveer;
Wel heb je het gedaen, ’t geen ik je had bevoolen?
Haneveer. Ja Jonkker, weest gerust.
Kaatje. Waar meug je nou gaen doolen,
(5) Van avond, noch zoo laat? ik bidje blijft maar in.
Moezeltje. Ay Heerschop doet dat toch.
Haneveer. Wel lichte vuilpruim, jou zin
Zel hy doen, niet waar? het is byget te bijster.
Ionkker. Nou niet ke kijven. Moezeltje zel jou eigen vrijster
Noch worden.
Moezeltje. Jaze toch: of dochtze dat niet.
Ionkker. (10) Lustig als een Meidt, doet al ’t geen jou vrou je hiet;
Alze jou toespreekt zoo moet je beleefdelijk nijgen,
En weezen geschikt, je zelt dan noch wel een vryer krijgen,
Dat loof ik je; je hebt noch mooy goed, al bin je schoon niet rijk.
Haneveer. Ja, een water-meulen met een wind-meulen, die staan op een dijck.
Kaatje. (15) Ey! hertje, t’wijl je gaat zoo wilt het paard toch koopen.
Ionkker. Dat zel ik doen mijn lief, als ’t maar lustig wil loopen;
Ik zel het eens beryen, lichtelijk breng ik het mee.
Haneveer. Nou, Moezeltje lief, hadie.
Moezeltje. Ik zeg je laat men in vree,
’k Wil niet met je verkeeren.
Haneveer. Ik met jou wel.
Moezeltje. Houd je handen.
Haneveer. (20) Was je maar een bord, ’k wierp staag zies-zink, en maakte niet als banden.
[fol. A2v]
Kaatje. Maar liefste, hoor je ’t wel, wat dunkje van de knecht?
Ionkker. Hy is zoo onnoozel niet, al lijkt hy zoo wat slecht.
Haneveer. Ja jy ook niet, jou rechte jaloerze Jonkker.
Ionkker. Kom ganewe voort heen, men dunkt het word al donkker;
(25) Nou hartje ’t gaat je wel.
Kaatje. Jou ook. Ay komt doch rassjes weer.
Ionkker. Zoo haast als ik kan.

De Ionkker en Hane-
veer gaan binnen.

Moezeltje. Het strekt mijn altijd wel een goe leer
Dat ik al mijn leeve wel allien zel blijven.
Kaatje. Wel waarom?
Moezeltje. Ja, maar Vrouw je most niet kijven:
Haneveer zey dat men Jonkker Kakkerlakoe het had gezeid.
Kaatje. (30) Wat heb je dan gedaan? spreek, hoe queltmen deeze Meidt.
Moezeltje. Hoor, ik zel je waarschuwe: om dat Jonkker zou weeten
Of je ook uit gaat, als hy uit is, hebben wy zand gesmeeten
Om de heel Hoffstee, op al de Paan, langes het Hek,
En over al.
Kaatje. Die verbruide jaloursze Gek;
(35) Wel mag hy vragen, om mijn maar uit te hooren,
Als hy een mooy keer’l ziet, die zou en Mens bekooren,
Niet waar hartje lief? al had men ’t nooit in zijn zin.
Moezeltje. Vrouw, ik zou hem dat betaalen.
Kaatje. Daar schietmen wat in;
Loop je best na Jelle, zeg dat hy hier moet koomen.
Moezeltje. (40) Wie, Jelle de Boer?
Kaatje. Ja.
Moezeltje. Hoe, begin je te droomen?
Hy zou immers aan men voetstappen zien dat ik uit had geweest.
Kaatje. Dat ’s waar, ’k en docht dat niet; maar ik ben bevreest,
Als men Man t’huis komt, datze dan koomen zelle,
Wat raad gink mijn dan an?
Moezeltje. Wel men mosten ’t zoo stelle,
(45) En zegge dat hy ’t Houwelijk quam maake tusze mijn en Hans:
Want ziet ik moet trouwen, aars raak ik an den dans.
Kaatje. Hoe na kan jet dan zonder man niet langer schikken?
Moezeltje. Neen ik toch niet. Maar jee! ’k begin te schrikken,
Als ik ’er om denk, ’k ben immers noch reine maagd;
(50) Hoor vrouw, ’k heb lang wat in men zin gehad, maar ’k hebt je nooit gevraagd.
Kaatje. Wel wat is dat dan Moezeltje?
Moezeltje. Maar hoor, doe je
De Bruit was, ontkleede je jou by ’t licht?
Kaatje. Waar meugje jou mee moeje;
Wel ja we toch.
Moezeltje. Jee! hoe beschaamt zou
Ik geweest hebben; maar kliede je jouw
(55) Zamen uit?
[fol. A3r]
Kaatje. Wat meug je men ook al vragen:
Neen, hy kliede mijn uit.
Moezeltje. Van al mijn dagen
Trouw ik niet; en geschieden dat al by ’t licht?
Kaatje. Wel ja, en doe ginge wy te bedt, en kroopen wel dicht
By malkander.
Moezeltje. Jee! wat zouw ik beschaamt weezen.
Kaatje. (60) Ja dat kan ik wel denkke.
Moezeltje. Maar hoor, reezen
Daar gien woorden, wie after of veur zouw leggen, van jouw twien.
Kaatje. Voort praat-moer, gaat maar in, want ’k zie niemand koomt ’er van uit-zien. Gaan zaamen binnen.

Jelle en Hansje, met een Kanne Bier, uit.
Ielle. Hey, nouw benne wer haast; verlang je niet al Hansje?
Hansje. ’k Wou dat wer al waare, ik ley voort wel een kansje
(65) Teegen de Meid of de Vrouw.
Ielle. Holla! maat,
Dat ’s zoo niet gezeid, de Vrouw die is voor mijn.
Hansje. Wel word je quaat
Baas? ’k mient niet, ik zel men met de Meid wel belyen;
Want zoo ras als ik ’er kom zel ikze voort gaan vryen.
Ielle. Ja doet dat, en troutze voor jou vrouw.
Hansje. (70) Dat zel ik doen; maar wat ik je zeggen zouw:
Als Jonkker Kakkerlakoe t’huis is, wat zel je dan bedenkken
Voor een leugen?
Ielle. Dan zel ik hem die Kanne Bier schenkken,
Versta je Hansje, voor een groot prezent.
Hansje. Goet baas, nouw zaamen eens gezongen lustig uit den Oryjent.
Ielle en Hansje zingen;
TOON: Kooker Janze.
(75) Hey waer bin je noob’le Boere?
Volg men mooy eer ik je tart:
Zoo moet men de geene loere,
Die jeloers zijn in haar hart.
Mennig vrouw
(80) Doet het nouw,
Die het anders niet doen zouw.
’k Zie de manne
’t Ook wel kanne,
Anders ik het niet doen wouw.
[fol. A3v]
Jonkker Kakkerlakoe, en Haneveer uit.
Ionkker. (85) Hoe mannen, zoo vrolijk?
Ielle. Hoo, goeden avond Jonkker.
Haneveer. Jy lui bent vroolijk dunkmen.
Hansje. Hey quantje, ik dronkker
Flus zoo en pul in, wat dunkt je daar van?
Haneveer. Get die ook ’en reis mocht.
Jonkker. Wat heb je in die kan,
Dat je zoo lustig bent, en zingt zoo nyver?
Jelle. (90) Wel we zouwen, hier dichte by, gaan visze in een vyver,
En zoo dochtmen zoo, ik wou je een kan vars bier
Vereere, dat ik nouw kors gebrouwt heb.
Jonkker. Koom je hier
Zoo laat noch viszen?
Jelle. Ja, ’k meender zoo voort na toe te tyen;
En waar jy heen?
Jonkker. ’k Zou daar een Merry gaan beryen,
(95) Die men heel wel aanstaat.
Jelle. Dan heb je jou tijd van doen
Heerschop.
Jonkker. Dat ’s waar: wel hoe ben jy zoo groen
Hansje? Zel je haast de Bruigom weeze?
Hansje. Wat, Jonkker Kakkerlakoe, ’k zouw vreeze
Datze men altemaal zouwe afslaan, daarom blijf ik allien.
Jonkker. (100) Niet een bit, die waagt die wint, je moet daar niet eens na zien.
Jelle. Nouw, Jonkker. Heerschop, ’t gaat je wel, we zelle
De kanne hier tot jouwent brengen.
Jonkker. Neen Jelle,
Gaat zoo vert niet, drinkt en reis, en laatze liever hier.
Jelle. Havoes dan Jonkker Kakkerlakoe.
Jonkker. Heb dank.
Jelle. Het zegent jouw bier.
(105) Nouw Jonkker ’t gaat je wel.
Jelle en Hansje gaan binnen.
Jonkker. Je hoeft tot onzent niet te vragen,
Hoor je wel, daar ’s niemand in.
Haneveer. ’k Moet al weer dragen,
Zien ik wel.
Jonkker. Ik moet eens proeven wat voor bier dat het is.
Haneveer. Wil ik je wat zeggen, mijn vriendje, ik dronk het wel by de gis,
Had ik de kan maar; wat dunk je? ist wel gebrouwen?
Jonkker. (110) Ja ’t.
Haneveer. Lang men ook eens.
Jonkker. Houw waar, maar je zelt ophouwen
Als ik roep.
Haneveer. Ik zel. Haneveer drinkt.
Jonkker. Of je krijgt je leeve gien meer;
[fol. A4r]
Nauw ’t is genoeg, houw op, houw op, Haneveer, Haneveer
Houw op, zeg ik, wil je de kan heel-en-dal uit drinkken?
Haneveer. Wel waarom roep je niet?
Jonkker. ’k Wil je met de kan om de oore klinkken,
(115) Jouw schelm, ik heb byget geroepen dat het klinkt.
Haneveer. ’k Heb ’t niet gehoort; ’k loof dat men niet hooren kan als men drinkt.
Ionkker. Dat ’s waar jouw dronkke sun, ’k loof dat je noch in de kan zelt smoore.
Haneveer. Neen, drink jy, ik zel roepen. † de Ionkker drinkt; Haneveer maakt mijnen of hy roept.
Ionkker. Wel nouw; † alzoo waar men kan niet hoore.
Haneveer. Zie je ’t wel? dan wil je mijn noch slaen.
Ionkker. (120) Wel ik wist dat niet, houw daar, wilt voor uitgaan,
Daar is de kan, zeg dat ik datelijk zel koomen.
Haneveer. Ik weet niet waar het is.
Ionkker. Gins by de hooge boomen.
Haneveer. Zoo weet jy ’t wel.
Ionkker. Wel ja.
Haneveer. Houw waar, gae jy dan voor uit.
Ionkker. Je hebt ’er immers eens geweest, wat brust men deze guit.
Haneveer. (125) Maar hoor, haar naam die is men vergeten.
Ionkker. Gadtje Waggelaar.
Haneveer. Wie drommel zou dat weten
Te onthouwen; Gadtje Waggelaar!
Ionkker. Wel nouw,
Wat schort de naam?
Haneveer. Hoo, z’ is goet, ik gaan der heen.
Haneveer gaat binnen.
Ionkker. ’k Loof men vrouw
Niet en denkt dat ik zoo en Merry gae berij’en;
(130) ’k Stuur hem voor uit, ze mochter aars te zeer verblij’en
Datze men zoo voort zag: ’k hebber nouw niet geweest
Zoo lang als ik getrouwt bin; want ik ben bevreest,
Als ik uit ben, dat men Kaatje dan ook mocht doolen,
Daarom blijf ik in, maar ’k heb nouw een ’t huys bevoolen,
(135) Die ’t men wel stommeling zel zegge, of men vrouw
Uit het geweest of niet, (daar steun ik op) want nouw
Heb ik om de heele Hof-stee, op al de Laane,
Schoon zand late stroope, want vrouwe en weerhaane,
Dat is een ding, nouw staanze Oost, en dan weer West:
(140) Eveliens is ’t met de vrouwe ook, die haar ’t lest
Spreekt het haar hert: ’k weet ’er in de Stad zoo veel binne,
Vrouwtjes die mee doen, Meysjes die geen Maat en zinne,
Dat je ’t niet gelooven zoud. In de langste straat,
Die ’er is, zouwenze niet woone; wat een praat!
(145) ’t Is ongelooflijk, men zouwze schier niet telle:
En dan bennender noch, die willen my gaan quelle
[fol. A4v]
Dat ik jelours bin, en zeggen ’t met goed bescheid:
Ik zeg neen, ’k houw ’t voor een groote voorzichtigheid.
De Ionkker gaat binnen.

Haneveer, half dronkken, met de Kan uit en zeid:

’k Wed men Jonkker lustig zel kijven, de kan is schier
(150) Leeg. Hey noch een reis gedronkke, dat smaakt; nouw, hier
Loof ik moet ik weze. o Paert, niet te valle;
Ik ga kruisbienne of ik de rijkste van de Stad was, alle
Huyze mijn, slimmer of ik mank ging:
’k Zeg dat nieuw-bakke-bier is wel een drollig ding;
(155) Ik doe een reefje los; ’k wist niet wat men zoo parste;
’t Is wonder dat ’er van ’t tonnetje geen hoepen los en barste:
Nouw hier is ’t, ik mach eens gaan kloppe.
Gadtje Waggelaar roept van binnen.
Wie klopt daar?
Haneveer. Ik; met verlof, is jouw naam Gadtje Waggelaar?

Gadtje Waggelaar uit, en zeid:
Ja ’t.
Haneveer. Wel zoo bin ik te recht, ik kom hier van men Jonkker.
Gadtje. (160) Kom hier eens by het licht, je staat daar zoo in ’t donkker,
Ik kenje niet, wel van wie kom je dan?
Wat is jouw Jonkker voor een?
Haneveer. Wel een man.
Gadtje. Dat loof ik wel, dat het geen wijf is; maar waar woont hy?
Haneveer. In een huys.
Gadtje. En ben jy zijn knecht, en loont hy?
(165) Jouw, en doe je jouw boodtschap niet beter?
Haneveer. Ik gis
Dat jy ’t frayer zou doen.
Gadtje. Wel hoe hiet hy?
Haneveer. Zoo zijn naam is.
Gadtje. Hoe is zijn naam? spreekt jouw rechte stijve kater.
Haneveer. Wel zoo hy gedoopt is.
Gadtje. Hoe is hy gedoopt?
Haneveer. Wel met water.
Gadtje. Ik loof wel dat hy met geen wijn gedoopt is, of het most
(170) By Frankfoort, te Sangueert, in de Halfband, geschied zijn, zoo kost
Wel weeze; maar als ’er iemand koomt vraage na je
Heer, hoe zeggenze dan?
Haneveer. Ja ik versta je;
Dan zeggeze Jonkker Kakkerlakoe.
Gadtje. Is Jonkker Kakkerlakoe jouw Heer, wel hoe!
(175) Men docht ik had je meer gezien.
Haneveer. Kijk Gadtje,
Daar koomt hy zelf an.
[fol. B1r]
Ionkker Kakkerlakoe uit.
Gadtje. Mijn eigen hartebladtje,
Kom jy noch op mijn denkken? zoo staak ik mijn verdriet.
Ionkker. Hoe! al bin ik schoon getrouwt, ’k vergeet daarom de vriende niet:
Mijn eigen Boerinnetje, ik zel jouw niet vergeeten.
Gadtje. (180) Dat weet ik wel; maar ’t heeft men zoo gespeeten
Dat je getrouwt waart: ik docht al, nouw bin ik je quijt.
Ionkker. Wat, ’t is een arm keer’l die hem met een vrouw belijdt.
Neen: ik heb een stil vrouwtje, die kan ik heel wel doekken.
Hoe, mijn Gadtje, ’k moet jou altemet eens bezoekken:
(185) Want an Jelle, loof ik, daar is geen meer vreucht an.
Gadtje. Dat ’s waar: ’k weet niet hoe dat je dat zoo raade kan;
Ay! kom toch in.
Jonkker. Je huis is zoo schoon, men zouw schier schroome.
Gadtje. Ja al was een Varken een Keuning, ’t mochter met eeren in komen.
Hoe vaart jouw vrouwtje, is die wel zoo klaar?
Haneveer. (190) Ze slacht jouw, ze houd veel van een beuling, zo wou wel dat altijd slachtijd waar.
Ionkker. Wat heb je te zegge, hoe roer jy de snebbe
Zoo? daar liefste, dat ’s voor jouw.
Gadtje. ’k Wilt niet hebbe;
Hoe, d’eene vriendschap is den ander waart.
Ionkker. Tast het maar an, wat weest niet eens beswaart,
(195) Kom schenkt eens in, we zelle de beschaamtheid deur drinkken.
Gadtje. Neen, hertje, men lust niet.
Haneveer. Ey gut hoe zel ’t hier stinkken,
Wat drommel gaat men an, de heele Kan is leeg.
Ionkker. Wel laat het dan maar staan; loop Haantje, met een veeg,
Je best na huis toe, ik zel je hier verwachten,
(200) En ziet of ’er ook iemand tot onzent is.
Gadtje. ’t Is of ik van liefde zel smachten,
Zoo wroed Kupido in mijn Lijf, als een Muis in een Hollandse Kaas.
Ionkker. Loop, luistert te degen; maar maakt geen groot geraas.
Kom, liefste, gaan wy in, en doene wy ons dingen.
De Ionkker en Gadtje gaan binnen.
Haneveer. Terwijl ik ga, moet ik eens lustig op zingen.

Hy zingt:

(205) Gadtje Waggelaar, Gadtje,
Gadtje Waggelaar, Gadtje,
Die wil speulen kunst om kunst,
Wat dunkje van dat platje?
Maar die jaloursze Ionkker,
(210) Maar die jaloursze Ionkker,
Die geeft haar geld,
Al met geweld,
Hier voor in ’t Veld,
In donkker.
(215) Ik zeg hy als een held leeft,
Ik zeg hy als een held leeft,
Die de Hoeren affronteert
En nimmermeer geen geld geeft,
Dan zouw dat volk minderen,
(220) Dan zouw dat volk minderen:
Want door die kans
Raakt an den dans
Mennig goe mans
Kinderen.
[fol. B1v]
(225) Dat lag ’er boven, wat dunktje? het was van de baas
En Gadtje Waggelaar, juist en paartje even dwaas.
Nou ik mach gaan om zijn jeloursze zinnen te stillen.
Haneveer gaat binnen.
Jelle en Hansje uit.
Ielle. Laat ik veur gaan, ik weet de weg, we wille
After ankloppe, de Jonker is toch uit. Moezeltje roept in ’t venster.
Moezeltje. Vrouw, vrouw,
(230) Hoorje niet? vrouw ik bidje komt toch hier. Kaatje roept van binnen.
Kaatje Wel nouw,
Hoe baer je zo?
Moezeltje met Kaatje uit.
Moezeltje. Ja, ik zie Hansje en Jelle.
Kaatje. Wel goeden avond vriende.
Ielle. Ik kost niet langer stellen
Met de knecht, hy wou met gewelt zijn vrijster zien.
Moezeltje. Ja, Hansje, dat ’s bot of, ik blijf noch wat allien.
Hansje. (235) Dat is een rechte troost; baas, wil ik je wat zeggen?
Ziet, ik wil mee doen, of ik ga in de baan leggen.
Ielle. Nouw Moezeltje, je zei immer dat je wel zin in hem had.
Moezeltje. Dat is wel waar; maar ’t is nou weer over.
Kaatje. Wat,
Hoe staat de Meit zoo; neemt hem, het zel je niet verdriete.
Moezeltje. (240) ’k Zel ’t doen: men Jonkker zei, ’k zou al doen ’t geen je men hiete.
Ielle. Wel Juffrouw hiet het je, zoo doe je immers zijn zin?
Kaatje. Jelle, ’k moet je wat zeggen, komt hier eens met men in.
Hoor je wel? en blijf jy lui zamen hier zoo lang buiten.
Kaatje en Ielle gaan binnen.
Hansje. Dat ’s goet, wy zelle terwijl het Hijlijk sluiten.
Moezeltje. (245) Noch zo niet Vaar, ’k moet eerst hooren van wat geslacht jy zint.
Hansje. Wel dat zel ik je wel zeggen, ’k ben het eenigste kind
Van twee goe luy: mijn Vader, in zijn leeven,
Was heel gelukkig, en heeft meenigen kuur bedreeven;
Kors voor zijn dood, vond hy noch een Rootschaarlaken-mantel, met
(250) Drie schoone Paerden in de wey; ja zie daar ik wet,
Had hy niet gesturven, hy had hem noch wel rijk gevonden.
Moezeltje. Zoo is je Vader dood?
Hansje. Ja; hy had hem daar verbonden
Met een Haarlemmer, wie dat radder de leer
Zou op-loopen; maar hy stiet men Vaar van booven neer,
(255) Zoo dat hy, met zijn hals, bleef in een touw hangen.
Moezeltje. Kregenze dan questie op de leer? men hoort hem te vangen,
Die Haarlemmer, dat hy de menschen zoo verleid.
Nou je Moeder?
Hansje. Ja, die goe Meid
Het wel veul gedaan om het onnoozel kosje:
(260) Dan wist ze een jong Diertje, of een Brabants Trosje,
Die veildeze dan an eenige Zinjeurs;
[fol. B2r]
En vondt zyze niet t’huis, zo wachtenze an de Beurs;
Zoo dat ik ben van de alderbeste looten.
Moezeltje. En ik ben mee uit gien kleine stam gesprooten;
(265) Mijn Vader was een Hof-nar, en mijn Moeder, dat gorge dier,
Die was Kastelein van de Kenningins after-quartier;
Zoo dat ik wle met een eedel man hoor te trouwen.

Kaatje en Ielle weêr uit.

Kaatje. Kinders is het klaar? zelle we haast bruiloft houwen?
Moezeltje. Ja Vrouw, ’k heb ’t gedaan, hy is van goed geslacht,
(270) Zie dat doet veul, ’k heb daar altijd na getracht:
We staan daar we staan, wy binnen al twee groote hanszen.
Ielle. Kom vat en reis an, we moeten eens lustig danszen:
Wat dunkt je Bruigom? hoe sta je zoo stil?
Past dit niet wel by malkaar?
Hansje. Ja, as en stront by en Orangie-schil.
Kaatje. (275) Kom, als we dansze zelle, moste wer ons na zette.
Moezeltje. Wel kom dan, wat wille we? Orangie-spanje-lette,
Of en Meytje, kom, hertje, geef men een zoen:
Hoe sta je zoo? zeg, wat wille we doen?
Wille we een Diertje, of de Zeeuwse-kordewaagen?
(280) Hey bin ik gek, wat mag ik deeze jorde vraagen.
Hier Vrouw, of Jelle, kom an weet jy ’er niet ien?
Ielle. Wel ja ’k. Hy zingt.
Hey Mortje ik heb ’er de Duvel gezien.
Kaatje. Dat kanne we niet altemaal. kom an, ik weet ’er
Ien, twee an twee, vat an: wel hoor, is dat niet beeter?

Zingen en danszen, alle vier,
lDe Yrze Ha.

Kaatje en Moezeltje zingen eerst.

(285) Hey kom an,
Als en man,
Danst vry dat de bille schuimen;
Dat is gang,
Niet te lang
(290) Mosten wy ons tijd verzuimen;
Want nu wy,
Zy aan zy,
Zoo gereet staan met ons viere,
Was ’t een pijn
(295) Dat ik mijn
Vreugd nu langer zou bestieren.

Ielle en Hansje zingen lest.

Als twee broers,
Op zen boers,
Zellen wy dit lustig klaare;
(300) Dat men Vrouw
Altijd wouw
Dat wy t’zamen by haar waare,
Om met vreugd
En geneugd
(305) Onzen tijd zoo te paszeere.
Lustig, kom,
Draay je om;
Kan je niet, ik zel ’t je leere.

[fol. B2v]
Haneveer roept van binnen.
Hey, doe op, hoor je niet? by gans zakkerloot.
Ielle. (310) Och! daar word geklopt, voorzeekker raake we dood.
Moezeltje. Hoe is ’t hier met de Geck, begin je voort te huilen?
Kaatje. Daar is een kleed, daar zul je zaamen onder schuilen,
En leggen stil, gelijk of je een bank was.

Moezeltje doet de deur op.

Moezeltje. Wel Heerschop, zin jy ’t?

Haneveer uit.

Haneveer.Men dunkt je komt al ras
(315) Als ’er geklopt word.
Kaatje. Wel wat is hier te kijven?
Waar is men Man? spreek, zel hy noch lang uitblijven?
Moezeltje. Zie je wel Vrouw, zoo veul vraagd hy na jou ook.
Haneveer. ’t Is hier geen deegelijk werk, hier schuilt wat, O! ko, ko, ko, ko, koook;
Wat doet dat kleed op de bank?
Moezeltje. Wel z’is geschilderd.
Kaatje. (320) Wat kom je t’huis doen? hoe zie je zoo verwilderd?
Haneveer. Ik moet wat by je zitten in ’t midden, wel hoor.

Kaatje en Moezeltje zitten op Ielle en Hansjes rug; Haneveer gaat tusschen haar beyen zitten, en vallen zaamen onder de voet, en vechten.

Haneveer. Daar leid de geschilderde bank.
Hansje. Och! help, ik smoor! ik smoor!
Haneveer. Ik bid, ay! laat men leeven, ik zel je niet verklikken.
Ielle. Ay! lieve laat men op, of anders zel ik stikken.
Haneveer. (325) Kom an maats, ik hou je voor men Broers:
Het schaad hem niet, waarom is hy zoo jalours.

Kaatje en Moezeltje op de knien.

Och! wil het toch niet zeggen, dat bidde we, Haneveertje.
Haneveer. Ik zel niet, het is zijn eigen schuld; wel hy leertje,
Schoon dat jy ’t niet en wist: want nou rechtevoort
(330) Slaapt hy by jou eigen Gadtje.
Ielle. Hy doet zoo het behoort;
Was hy maar te vreen, ik sou ’er niet om kijven.
Haneveer. Ja, pak je vry deur, hy zou je byget ontlijven
Dat hy t’huis quam, ik gader zoo voort weer heen.
Kaatje. Maar je zelt het immers niet zeggen?
Haneveer. Neen, neen. Haneveer gaat binnen.
Ielle. (335) Maar, zou hy ’t niet wel liegen?
Mijn Gadtje is te kuis.
Hansje. Hy zoekt je te bedriegen;
Bin je gek, Vrouw laat dat niet geschien.
[fol. B3r]
Moezeltje. ’k Weet goe raat, laate we hem eens verspien.
Kaatje. Wat een praat, de voetstappen zouwen het zeggen.
Ielle. (340) Hoor Maatjes, ga jy op onze rugge leggen,
Wy zelle jou torszen, en speulen, koop je geen zand.
Moezeltje. Neen, dat zou niet deugen, hoe praat je zoo; want
Dat zou de verkeerde wereld weezen.
Ielle. ’t Zel niet, geef men je handen.
Kaatje. ’k Zou vreezen
(345) Dat je men* laate vallen zelt.
Ielle. Neen ’t het geen nood;
Nou, legh je wel? je bint byget zoo swaar als lood.
Moezeltje. Ay! wacht wat Jelle; kom Bruigom, jy most mijn draagen.
Hansje. Als je wilt, hier is ’t volk, hadde we nou de waagen.

Ielle heeft Kaatje, en Hansje neemt Moezel-
tje op de rug, en gaan al torszende binnen.

Haneveer uit, en zeid:

Hier leid een huisje, dit staat men Jonkker Kakkerlakoe schoon;
(350) Zoo moet hy vaaren, waarom doet hy ’t? het is zijn rechte loon;
Maar ik zel ’t hem zegge, en wil hy ’t niet geloove
Hy mach ’t zelf gaan bezien, of vraage ’t an de stomme stoove;
Want hadde die kunne spreeke, ze hadden ’t hem al lang gezeid:
En haddenze ook zoo veel tonge, als ze oogen hebben, ’k wed niet een Meid
(355) Of en Vrouw zou haar leeven na en stoof meer taalen,
Daar ze nou altijd het vuur, met de testen, van de haart haalen;
Want ze zouwen vreeze dat de stooven het altemaal
Zouwen verklikken, hoe vart den Rein-stroom en Poortugaal
Van menkaar leit; ja ik loof ze zouwen noch al meer zeggen.
(360) Nou, ik mach eens kloppe, ’k wed datze moy in ’t hoy leggen:
Neen, ze komen. hoe, ik loof niet dat je al te bed waart?

Jonkker Kakkerlakoe, en Gadtje uit.

Jonkker. Wel, wat is dat? neen noch niet: nou hoe vaart
Het, heb je al te deegen geluistert?
Wel nou, spreek, hoe sta je zoo en pluistert
(365) An je muts? hoe is ’et t’huis? heb je ook iemand gezien?
Haneveer. Al eeveliens als hier; die kunst word heel gemien.
Ionkker. Hoe! ik loof niet dat ’er iemand by men Vrouw was?
Haneveer. Ja, Jelle
Met zijn Knecht.
Gadtje. Hoe gaat men die man quelle;
Dit is het eerst niet, maar ’t schied zoo meenigmaal;
(370) Ging hy allienig by jouw Vrouw.
Jonkker. Dat hem de Duvel haal,
[fol. B3v]
Die schelm, ik sweer daar zel hy voor lijen;
Is dat uit viszen gaan?
Haneveer. Is dit een Merry gaan berijen?
Gadtje. Maar, Haneveer, is ’t waar? ik en geloof het niet.
Haneveer. Ja voorzeeker.
Ionkker. Wel mach men zeggen, men hiet
(375) Zen leeven geen Koe bond, of ze hebben witte
Of swarte vlekken. kom gaane we, ’k zelze mitte
Lange roe straffe.
Gadtje. Ik zel men deur toe doen.
Haneveer. Ja, wil je hem betrappe, zoo most jy je lustig spoen?
Ionkker. Ja we toch. ik mien zy zel ’t haar beklaagen.
Gaan zaamen binnen.

Jelle, Hansje, &c. koomen al torszende uit.

Ielle. (380) Nou benne wer, sta stil, de droely mocht zoo draagen,
Is dat byget loopen? O mijn ik ben zoo moe.
Hansje. Hier me elf oogen, nouw een reis gerust.
Moezeltje. Zie toe:
Datze je niet en zien.
Jelle. Neen, ik zel een reis gaan hooren.
Kaatje. Nouw dan; maar stil.
Hansje. Ik loof hy het ons geschooren.
Moezeltje. (385) Dat loof ik ook, wat zouw men Jonkker Kakkerlakoe hier doen?
Hansje. Hoe, Bruid Moezeltje, wat ’s dit, wel weiger je me en zoen?
Kaatje. Hoe raas je zoo? wat kan je niet stil weezen?
Moezeltje. Wel hy doet ’et.
Jelle. Hey wilt niet vreezen;
Daar is niemand niet, ik heb ’t te deeg gehoort.
Kaatje. (390) Wel dan is ’t goed, kom gaane wy weer voort
Ons best naar huis toe.
Hansje. Kom an, elk zijn vrachje.
Moezeltje. Als je wilt, wy zijn ried.
Jelle. Ey gut dit ’s en hachje,
Die dat op zen rug het die heeft ’er genoeg an.
Kaatje. Nouw lustig, draag maar voort.
Gaan al weer torszende na binnen.

Jonkker Kakkerlakoe, met Gadtje, en Haneveer uit.

Jonkker. Ja jy weet ’er niet van,
(395) Ziet het dan eens, of ik ze niet en kan ontrouwen:
Ik zel ’t doen, dat wil ik ’er wel loven en wel houwen,
Dat hoort ze wel, want dat is gemeenelijk mijn klop.
Gadtje. ’k Wouw dat hy ’er was, ik vatte hem by de kop.
Haneveer. Stil, luistert eens, men dunkt ze zinne booven.
Gadtje. (400) Hoe menigmaal moet ik mijn lust als een smoor-pot uitdooven.
[fol. B4r]
Jonkker Ik hoor noch geen gewag, men dunkt ze zinne uit;
Wel noch en reis, ik klop dat ik weer om stuit,
Ze binne voor zeeker uit, wel mocht ik vreeze.
Haneveer. Ja als ze t’ huis komt zel hier Haan noch Keuning weezen;
(405) Want ’k wet ze noch lustig kijven zel.
Jonkker. Maar niet veel te achte, dat past de manne wel;
En uitgenomen voor zulkken oolikken Schotswijn.

Jelle, Hansje, &c. koomen al weêr torszende uit.

Haneveer. Maar kijk eens, Jonkker Kakkerlakoe, moeten die pakettjes hier zijn?
’t Lijkke wel dubbelde Arende, ’k zie twie hoofde en twie biene.
Jonkker. (410) Dat ’er de Raven vreet. Zy vechten zaamen.
Kaatje. Och! Man wilt niet miene
Dat ’er oneer is geschied.
Gadtje. Jouw zakkereerze guit.
Jelle. Ik zeg je laat men loos.
Moezeltje. Och! Liefste, help je Bruid.
Haneveer. Ja, als je wilt, komt vry met je beyen.
Hansje. Och! Jonkker, geef genae, ik bid je wilt ons scheyen.
Jonkker. (415) Houw op! houw op! ’k wil geen gevecht meer zien.
Kaatje. Och Liefste, geef genae.
Jonkker. Neen, niet ien
Zel der genade hebben.
Moezeltje. Maar, Jonkker, wy lui zellen trouwen.
Jonkker. Dat meug jy lui doen; maar jouw twee zel het rouwen.
Kaatje. Och Man! och Man!
Jonkker. Neen, ik ken je niet voor men vrouw.
Kaatje. (420) Och! och! och!
Haneveer. Wat doe je mette neus in de kouw?
Ionkker. Weest maar gerust, ik vraag niet na je huilen.
Ielle. Wel Heerschop, als jy ze niet hebben en wilt, zoo laat ons ruilen;
Ik jou Kaatje, en jy mijn Gadtje Waggelaar.
Ionkker. Daar ben ik mee te vreen.
Gadtje. Ey gut, nou ben ik klaar.
Moezeltje. (425) Kom Vrouw, dan gaane we mooy met malkandere.
Ionkker. Noch zoo niet, je most eerst van kleere verandere;
Dat ik zoo met Gadtje ging, wat zouwen de luy zeggen van ’t Durp?
Haneveer. Dat Heintje nou met zijn net quam, juist zeeven in ien wurp.
Gadtje. Nou ben ik en Juffrouw. ey gut, zulke mooye kleeren!
Kaatje. (430) Ja, dat versta ik niet.
Ionkker. Zoo meug jy ’t nou dan leeren.
Liefste lang haar jou goed; nou voort niet lang te staan.
Jelle. Nou, Kaatje, doet het maar. Zy kleeden haar uit, en ruilen kleed om kleed.
Kaatje. Och! och! wat gaat men aan?
Ik weet niet wat ik doe, zoo is mijn hart vol vreezen.
[fol. B4v]
Haneveer Nou lustig, ik zel jou aller kamenier weezen.
Gadtje. (435) Daar is mijn goed, kom lang men ’t jouwe weer.
Hoe doen ik dat nou an?
Ionkker. Zoo lustig Haneveer,
Helpt ’er wat, jy bent en trouw Knecht, ik zel je avanceere
Waar dat ik kan of mach.
Hansje. En ik zel ’t hem verleere
(Die klapspaan) zoo ik hem krijgen kan.
Moezeltje. (440) Steek jy jou in geen moeiten, dat bid ik jou toch man.
Ionkker. Soo Haantje, dat gaat wel, dit zel nou je Juffrouw worden;
Maar zeg en reis? waarom dee je dit? of wat porden
Jou hier toe? en wie brocht je dit in ’t zin?
Haneveer. Nou dat ’s zoo wel; maar ik hoorder ook in.
Haneveer helpt de Rok over Gadtjes hooft, en kruipt daar meê onder.
Gadtje. (445) Och help! help Jonkker, hy wil men verkrachten.
Ionkker. Wat ’s dit? schelm wil je jou Vrouw versmachten?
Haneveer. Neen ik toch niet: had je men maar laaten begaan.
Hansje. Kom baas, ga je mee? ik mach niet langer staan.
Ielle. Ja ik toch. nou adieu Gadtje.
Gadtje. Ja, adieu Jelle.
Moezeltje. (450) Ay! Vrouw, als ’t weezen moet, zoo wilt je toch niet quelle;
Kom gaane we eens sloechs na de Pastoor.
Hansje met Moezeltje, Ielle en Kaatje gaan binnen.
Ionkker. Ja gaat maar heen, je hebt hier toch geen gehoor:
Dat loopt ’er op, waarom doe je zulke dingen?
Haneveer. Ey ziet, hoe gaan ze daar, ze hebbe nou gien lust om te zingen;
(455) Niet waar Boerinnetje?
Jonkker. Hoe zeg je daar?
Haneveer. Hoo, ik verzin me, ’k wil zeggen Juffrouw Gadtje Waggelaar.
Jonkker. Zoo, dat is goed, je zelt ’er altijd Juffrouw noemen,
Gelijk als dat behoort. zy zel ’t ’er niet beroemen,
Geloof ik vastelijk; want ze maakte al verdriet.
(460) Nou, Haantje, kom sluit op de deur.
Haneveer. Ik heb de sleutel niet.
Gadtje. Die hebben zy, gaat heen Knecht, wilt ze je best na loopen.
Haneveer. Neen. dat hoeft niet; ik doe altijd een venster oopen,
Als ik de sleutel niet en heb, daar klim ik deur met groot gemak.
Ionkker. Voel eerst eens in de rok.
Gadtje. Ja, ja, ze steekt hier in de zak;
(465) Daar is ze Knecht, gaat wilt men huis op sluiten.
Haneveer. Kom, wil je luy mee in, of blijf jy t’zaamen buiten?
Jonkker. Neen, blijf jy luy hier, ik ga eens na de Pastoor toe,
En zeg dat hy ons eerst trouwt: wie weet, hoe
Schoon dat zy heur baan daar wel maaken.
(470) Hoor, Haneveer, ’k belast jou, voor alle zaaken,
Dat je niemand in laat, hoor je wel? ik beveelze jouw.
[fol. C1r]
Haneveer. Draagt geen zorg: ’k zelder by doen, al was ’t mijn eigen Vrouw;
Want nou zien ik dat de Vrouwen licht kanne dwaalen.
Gadtje. Hartje, wat belast je hem?
Jonkker. Dat hy jou zel onthaalen,
(475) En paszen op je, om je ten dienst te staan;
Kom ga jy voort in huis.
Gadtje. Ey! eerst een kus, noch een; nou meug je vrijlijk gaan.
Haneveer. Maar hoor, Jonkker, zelle we je wachten met eten?
Jonkker. Ja je toch. De Ionkker gaat binnen.
Gadtje. ’k Heb van den heelen dag noch niet onbeeten:
Ja wel zie daar, ik verlang zoo na de Juffrouwe-kost.
Haneveer. (480) Die zel je nou altijd eeten, en weeze van ’t werke verlost.
Gadtje. Dat ’s waar Haneveer; maar hoe gaat mijn ’t geluk ook zeegene!
’t Is aars noch aars, of ’t Juffrouwschap mijn an ’t lijf komt reegene;
Want ik voel dat ik in een Juffrouw verander, zoo in spraak als in smaak.
Kom gane we binne, dat ik maar voort an ’t eeten raak.
(485) Is ’er niet wat gereed, van gebakken of gebraade?
Haneveer. Ja, daar leit noch een Frikkedel, met en stuk Karbinade,
Met en halve Endt-voogel, daar binne Karstenge in.
Ik moet je wat vrage, ’k heb rechtevoort en drollige zin,
Dan zelle wy maar eeten, wil je men dat belooven?
Gadtje. (490) Wel ja ’k, wat is dat?
Haneveer. Of j’en reis mit men booven
Wilt gaan, en zien waar ik slaap.
Gadtje. Ja kom, wel wat kan dat schaan?
Haneveer. Die zoo een Rooster het, hoeft zijn Beuling in de As niet te braan. Binnen.

Moezeltje, Hansje, Kaatje en Jelle, uit.

Moezeltje. Neen, we moetender mee voort, ’k lijk anders wel een snolletje.
Hansje. Wel ja, wis moete we: de luy hieten mijn aars polletje.
Kaatje. (495) Maar Moezeltje, hoe staat men dit? men dunkt het hangt zoo sluik.
Moezeltje. ’t Staat heel wel, gelijk die snottebel op de Bruids Huik,
Daar de Bruigom of was, die kale Schijt-valk, met zijn paszementig
Onder-broekje, dat en hand briet onder uithangt; ’k loof werentig
Dat het een kaal hovaardig Zinjeur geweest is, den vinder van dit praktijk:
(500) Want ’t is meest kaal volk, en door de Broek lijken ze wel rijk;
Maar, zoo ik zeg Hansje: men Nicht (Mottje) moet de Strooister weezen.
Hansje. Ja dat zel wel gaan. wacht, ik klop an.
Kaatje. Och! ik begin te vreezen.
Jelle. Niet en bit, ik zel het woord wel doen. Haneveer in ’t Venster.
Haneveer. Lieftentje blijf jy leggen. wel, wie raad jou juy zoo koen
(505) Hier te kloppen? ha! zeg wat zin dat voor streeken?
Moezeltje. Och! Haantje geef gehoor, ik wou men Jonkker Kakkerlakoe spreeken.
Haneveer. Jou Jonkker Kakkerlakoe? ’t is mijn Jonkker Kakkerlakoe.
[fol. C1v]
Ielle. Dat is wel; maar hoor,
Ziet we wouwen gaaren trouwen, en de Pastoor
Durft het op hem niet neemen; hy zey, wy zouwen
(510) Jonkker Kakkerlakoe om verlof vraagen.
Haneveer. Ja, hy zel je wel met lijntje trouwen,
En hangen je, voor klepels, in de nieuwe Klok,
Buiten an de Voolewijk.
Kaatje. Jou rechte galg-brok,
Daar mag hy jou hangen, jou guit aller guiten.
Haneveer. Ja, wil je kijven, zoo zel ik het Venster toesluiten.
Hansje. (515) Ay! hoort ons eerst, men Heer, ’k bid houd het zoo lang op.
Haneveer. Ja, ik ben een Heer, maar zonder goed, de eerste van dat maagschop. Trekt het Venster toe en spreekt binnen.
Zie daar, dat ’s toe. schikt wat, liefstentje, ’k most weer by je leggen.
Moezeltje. Stil Vrouw, luistert eens, hoor je wel watze zeggen?
Men dunkt ze zinne met malkaar te bed.
Kaatje. Wie! Haneveer
(520) Met Gadtje Waggelaar?
Moezeltje. Ja, zie daar ik sweer
Dat ze te bed zijn, ’k hoor daar zulken gestommel.
Ielle. Wat vraag ik ’er na, ze gaat mijn gien meer an; maar wat drommel
Zelle wy doen? hier staane we met malkaar.
Moezeltje. Hoor, goed raad, wiste we waar men Jonkker waar,
(525) We zouwen hem dit spulletje altemaal verhaalen.
Hansje. Ziet hier zoo komt hy an.

Jonkker Kakkerlakoe uit, en zeid:
Wat doe je hier te dwaalen
Met je alle? zeg, waarom kom je hier? Alle vier op haar knien.
Och! Jonkker, geef gena, dat bidde we alle vier.
Ionkker. Wel nou spreek, ik zel je zoo lang aanhoore.
Kaatje. (530) Och! Man, ik beken ik heb je gaan verstoore:
Ik bid je wilt de fout doch door de vingeren zien.
Moezeltje. Ay! Jonkker, doet dat toch; Vrouw die het maar met ien,
En de Boerin slaapt rechtevoort al weer by een ander.
Ionkker. Is ’t waar ’t geen je me zegt, of lieg je ’t met malkander?
Hansje. (535) Neen, ’t is zoo, klop jy eens an of luister an de deur,
Je zelt het dan wel hoore.
Ionkker. Neen, ga jy zaamen veur;
Maar, waar zaag je ze, warenze booven?
Kaatje. Ja ze,
Ze luisterde malkaar toe.
Moezeltje. Ik zel iens kloppen. Gadtje in ’t Venster, en zeid:
Gadtje. Wel wat is hier te raaze?
Kijk, hier is ’t Kanaalje al weer jou zakkereerze slet.
Haneveer komt mee in ’t Venster, en zeid:
[fol. C2r]
Haneveer. (540) Nou, hertje, versteur je niet, blijf jy maar slechts in ’t bed.
Moezeltje. Kijk deeze schoone Juffrouw, die hiet ons Kanaelje.
Gadtje. Ja, dat ben je, jouw Hoer.
Haneveer. Wat brust men dit Rapaelje,
Gaat voor de deur van daan, of ’k help j’er van daan.
Jelle. Wie, jy? Komt ’er maar uit bin je zulkken haan.
Ionkker Kakkerlakoe koomt voor* de deur.
Ionkker. (535) Doet de deur op, of ik zel ze byget op-loopen.
Haneveer. Och! help, wat helpen kan, hy zel men voor zeeker op-knoopen.
Gadtje. Och! mijn liefste Jonkker Kakkerlakoetje, hy het ’er mijn toe bepraat.
Ionkker. Ik zeg, kom voor den dag.
Haneveer. Ik bid dat je men niet en slaat.
Ionkker. Berey je ter doodt; want nouw zoo moet je sterven.
Zy spreeken alle vier.
(540) Neen, Jonkker, wy bidde noch, ay laat ze genae verwerven.
Jonkker. Neen, dat kan niet weezen, de fout is al te groot.
Haneveer. Als je men dan dood-steekken wilt, zoo steekt men van afteren doodt. Keert hem ’t gat toe.
Ionkker. Loop an de galg, ik mach men handen niet an je schenden.
Hoor hier eens Kaatje, sweer je dat je niemand meer bekenden
(545) Als Jelle, zoo neem ik je weer voor mijn echtelijke vrouw?
Kaatje. Neen ik toch niet; och! man, dat je dat doen wouw.
Ielle. Ja, Jonkker, doet dat maar, wy zelle wel swagers lijkken.
Ionkker. Wel waar wil j’er mee heen, hier is geen zalf an te strijkken;
Jy! mijn swager wezen wat brust men deeze Boer.
Ielle. (550) Wat meen je dan, dat ik huis wil houwen met een Hoer?
Ionkker. Dat zeg ik niet; maar jy zelt ze in eere houwen.
Moezeltje Dat is zeker goet, dat ze niet hebben gaan trouwen,
Niet waar maatje? maar wy zellen der flus heen gaan.
Ielle. Wel zie daar Jonkker Kakkerlakoe, ik neem je voor men swager aan,
(555) Jy meucht tot onzent wel komen; maar ik niet by jou Kaatje.
Kom hier, waar ben je Gadt?
Gadtje. Och! hier ben ik Maatje. Ielle zoent Gadt.
Ay! stil, jouw toch op, je doet men zeer met je mondt.
Ionkker. Lustig Bruid en Bruigom, een kusje in het rondt;
Maar ik beveel je dat je niet jalours moet wezen:
(560) Want voor mijn, daar is geen ding dat ik meer zel vreezen
Als de jaloursheid: want ’t is ’t alderquaadste quaat
Dat ’er is, en je ziet ook hoe ’t ’er mijn na gaat.
Hansje. Ik zel niet jalours weezen, neen zeeker Bruidtje.
Moezeltje. Kijk: waarom nam jy men niet, jouw zakkereertze guitje?
Haneveer. (565) Ja, was jy van goudt, en je hoofd ien diamand,
Ik zouw je niet ruyle voor de beste van het landt.
Gadtje. Hoor, Jonkker, zel je mijn dit Jak met die Rok vereere?
Ionkker. Ja, loopt ’er mee heen. jy zelt wel weer aare Kleere
Krijgen, niet waer hartje lief, is ’t jou niet van je zin?
Kaatje. (570) Och! ja, zoo jy ’t verstaat.
[fol. C2v]
Ionkker. Kom an, treed zaamen in.
Moezeltje. Kom Bruigom: jee, wat zinne wy een paartje:
Hansje. Ja, wy-luy zinne wel.
Ionkker. Wacht wat, laat ik het haartje
Eens overzien, kom hier liefste, en jy by jou man:
Zoo, nou is ’t goed; treed in huis, twee an twee: kom an,
(575) We zelle met Hansje en Moezeltje Bruiloft houwen.
Haneveer. Jonkker Kakkerlakoetje ik zel allienig gaan?
Ionkker. ’k Wil je liever klouwen,
Jou schelm, hoe is ’t? scheer jy ’er de gek noch mee?
Ielle. Wat, maakt geen questy, wy zinne nou zaamen in vree;
Ik krijg al honger, gane we maar voort na binne.
Ionkker. (580) Kom geef men je hand, dat je ’t nooit meer zelt beginne,
Zoo vergeef ik het je, en dan zoo blijf je hier.
Haneveer.* Wel, zie daar, ik sweer ’t je by men after-quartier,
Dat ik ’t nooit weer in gedachte zel krijgen.
Ionkker. We zellen Hoenders en Kapoenders an ’t Spit rijgen;
(585) ’t Is Bruiloft, kom in, het mach ’er nou op staan.
Haneveer. Ja doet dat vry, hoenders; maar rep me van gien Haan.
Ionkker. Neen Haantje, jy hebt geen nood, ’t is jou al vergeeve,
Pas jy maar lustig op. hoor zoo lang als wy leeven,
Zel je hier woone, we zinne nou beste maats:
(590) Gaat heen, nood al ons volk, met al je kammeraats;
Kom, ik geef je verlof, hoe wel jy ’t nooit verdiende.

Ze gaan altemaal binnen, behalven Haneveer.

Haneveer. Wel dat verstaat zich; hoe ’k ben van de naaste vriende,
Zou ’k mijn volk niet nooden, we zinne Swaagers, maat;
Ja dat docht hy niet, het lukt men al heel wel, ja ’t
(595) Zeeker, nou is ’t weer goed: want ik had voorgenoomen
Kaap de grijp te speulen; maar een ding dee men schroomen
Dat was die drie-kante stiene hang-kamer, die
Daar buiten staat. ho! die sting men gants niet an, wie
Zou daar woone willen? ’t is ’er byloo zoo donkker;
(600) Liever blijf ik hier, en dien de jaloursze Jonkker.

J. v. DAALEN.

t’AEMSTEL-DAM,
____________________________________________________

Uit de Drukkery van KORNELIS DE BRUIN, voor-aan op de Lauw’rier-gracht. ANNO MDCLIV.

Tekstkritiek:

vs. 345: men er staat: wen
bij vs. 535: voor er staat: voot
vs. 582: Haneveer er staat: Haneveet

KLUCHTVan de JalourszeJONKKERDOORJAN VAN DAALEN.Gespeelt op de Amsterdamsche Schouburg.