Liederen van Nicolaes Pels, in: Het eerste deel van ’t Amsteldams minne-beekje. Op nieuws vermeerdert, en verbetert met verscheyden minne-deuntjes. Den tweeden druck. t’Amstelredam, Gedruckt voor Ioost Hartgersz. Boeckverkooper, woonende in de Gasthuys-steegh, by ’t Stadthuys, Anno 1637.
UBA Collectie Toonkunst 212 D 23.
In deze uitgave is de fractuurletter in een aparte kleur weergegeven.
[p. 153]
Phaedra aen Hyppolito.
Stemme: Deftige Rymers kloeck van geest. |
HOe langh o flucxe Hypolijt
Sult ghy noch zijn voor ’t huwlijck schu?
En slyten liefdeloos uwen tijt,
Inde Bosschage woest en ruw,
Wat lust drijft u tot jagen,
Daer ’t schuwe wilt u vuyst ontsiet?
Ontslipt het uwe lagen
Het uwe schichten niet ontvliet.
2 Ontledigt u van dieren moort,
Gebiedt wat stilstant van ’t geruys,
Der Jag’ren die in allen oort
’t Wilt jagen uyt haer hol en kluys,
En wend herwaerts u oogen,
En dese minne-brief aenvaert.
Van Phaedra die ’t vermogen
Ontbreeckt, dat zy het self verklaert.
3 Want tot drymael toe heeft mijn tongh
[p. 154]
Ontdecken willen u de smert,
Maer staegh het woort te rugge sprongh,
En doock in mijn beschreumde hart,
En hoe ’k meer worst’len wilde,
Om te dempen der minne gloet,
Hoe ’k min de de tocklingh stilde
Dies ick ’t schriftelijck uyten moet.
4 Manhafte Jongelingh ick ben
Soo seer verslingert op u leen,
Dat ick my nauw bedwingen ken,
Maer kom gedwongen met gebeen,
U smeecken met weer-minne,
Verhoort doch u stiefmoeders bee,
Vervormt u trotse sinnen,
En plaets my in u hert een stee.
5 Laet ons swemmen in volle vreucht,
Kustm’ en omhelstme naer u sin,
Waerom verreuckeloost g’ u Jeught
Door ’t derven van de soete min,
Voeght u naer myne willen,
Aen myne zyd’ op ’s vaders bedt,
[p. 155]
Want ’t zijn maer viese grillen
Die de Jeught mins genot belet.
6 U Vader Theseus selfs wel eer
Heeft mijn sustr’ Ariad’ ontschaeckt,
Laet dit u strecken tot een leer,
Denckt dat een vyer twee susters blaeckt,
Sy minde ’s Vaders lippen,
En ick beminne nu zijn soon,
Dies laet u niet ontslippen
Mijn liefd en gunst u aengeboon.
7 Mijn man, u vader, geen belet
Sal zijn, wijl hy na Acheron
Sijn stramme voeten heeft geset,
En noyt en siet hy weer de Son,
Die eens daelt na beneden,
Daer Cerberus de poorte hoed,
Want Plutoos wrevelheden
Dulden niet datmer weer uyt moet.
8 Kan u ’t gevley bewegen niet
Noch oock de tranen die ick stort,
Dat ghy niet meer afkeerigh vliet
[p. 156]
Voor my, die u tot liefde port,
Soo sal ick u na volgen,
Door ’t dichste van het ruwe wout
Daer Tygr’ en Leeuw verbolgen,
En wreeder gediert haer verhout.
9 ’t Sy dat ghy langhs Alpheus jaeght,
’t Sy dat ghy aen Meander rust,
’t Sy ’t steyl geberght u zoolen draeght,
Of dat gh’in beemden u verlust,
’k Sal u by-sijn niet derven,
Want ick om uwent wil verdwijn,
Veel liever wil ick sterven
Als d’uwe sonder u te zijn.
N. P. Verandert in tyts.
Paris aen Oenone.
Stemme: Hoe legh ick hier in dees ellende. |
SO dese brief u eens voor oogen
O meyn-eedighe Paris swerft,
Vraegh niet van waer hy komt gevloghen
Of van wien datge dien be-erft:
’t Is van Oenoon’ uw Harderinne,
Wel eer gheweest uwe vriendinne,
[p. 200]
2* Oenone die Apol versmaden
En u alleen haer gunst opdroech,
Die u offerd’ in Harders daden
U dienaresse spaed’ en vroegh,
Die doen ghy waert een Boere Iongen
Hebt eerstlijck tot u min gedwongen.
3 Waerom? seght my ha! trouweloosen
ghy u Oenone nu verlaet?
Hebt ghy niet door u lieflijck koosen,
En door u vriendelijcke praet,
Ende door bevestingh van valscheden
My om mijn min en gunst gebeden?
4 Hebt ghy niet tot een ware teycken,
Van onse t’saem verplichte min,
Gesneden in den harden Eycken
[p. 201]
Met eygh’ner hand dees selfde sin?
Eer ick Oenona sal verlaten
Sal Xantus rugwaerts koers aenvaten.*
5 Maer nu ghy van ’t lichaem en eere
De besitter en voochtheer sijt,
Nu walght u myne gunst soo seere
Dat ghy van my veltvluchtigh tyt,
En loopt eer loose schelm naer Greecken
Heleen om wederminne smeecken
6 Helena die reuckloos lichtvaerdigh
Onneerlijck smet haer echte bed,
Die acht ghy om haer schoonheyt waerdigh
Dat ghy haer voor Enone set,
Sonder op marck waer deucht ten toon leyd
U lichten aerd’ haeckt maer naer schoonheyt
[p. 202]
7 U wispelturige gedachten
Gedencken niet voorgaende deught,
Hoe onkenbaer was u geslachte
Doen ick offerd’ aen uwe Ieught,
Die noch was boers en onervaren.
Het eerste bloemtje van myn Jaren.
8 Maer nu u het gheluck wort dartel
En ghy voor ’s Konings soon bekent,
Nu laet ghy in een wreet gemartel
Verslyten ’t overblijfsels endt,
Van haer die u eeuwigh sal minnen
Ten trots de Grieckse Koninginne.
N. Pels.
Het derde deel van’t Amsteldams minne-beeckje. Op nieuws ontsprongen door verscheyde rymers, voleyende van minne-deuntjes. t’Amstelredam, Gedruckt voor Ioost Hartgersz. Boeckverkooper, inde Gasthuys-steegh, by ’t Stadthuys, Anno 1638.
Leanders-klacht,
Stemme: Verheft u diep gesucht. |
NEptun’ het heftigh woen
Van uwe golven toomt,
Op dat ick door u vloen
Mach veylich onbeschroomt,
Swemmen aen d’over-zy, daer Hero mijn vriendin
Naer myne komste wacht, en haeckt naer weder-min.
2 Corus u streng on-weer
De baren bruysen doet:
Ay bezadight u, eer
Ick hier versmooren moet,
In’t blaeuwe peeckel-nat, want ick word afgheslooft,
Door d’ongestuyme vloen die my slaen over ’t hooft.
3 De Maen die staet bedomt,
En weyghert haere schijn:
De Zee vast bruyst en bromt,
Goden, wat sal het zijn?
[p. 8]
Is ’t noodlot dat ick smoor in d’Hellespontsche zee?
Verhoort doch myne klacht, weyghertme niet dees bee.
4 Gunt soo langh leven maer,
Aen my, benaeuwde mensch,
Dat ick ontdeck aen haer
Mondelingh myne wensch:
En voor het laetst omhels mijn Lieff en ander ick,
U stormen dan vry braeckt, ick voor geen doodt en schrick.
5 Doch soo u wreede wil
Verschopt mijn droeven klacht,
En wech-ruckt ’s levens spil,
Soo guntme sulcke macht
Dat als ick wesen sal zielleloos en ontlijft,
Dat dan mijn riffe voor d’ooghen van mijn Lieff drijft.
N. Pels.
Verandert in tijdts.
p. 201 aenvaten. er staat: aeuvaten.
|
