A. Wijnbeek: Albonus en Rosemond. Leiden, 1770.
Uitgegeven door EDITEUR
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton098180 - UBGent / Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[fol. π1r]

ALBONUS

EN

ROSEMOND,

TREURSPEL.

[Vignet: Gravure]

Te LEYDEN,

By FRANS DE DOES, P.Z.
Boekverkooper in de Lange Koorenbrugsteeg.
MDCCLXX.




[fol. π1v: blanco]
[fol. π2r]

OPDRACHT

AEN DE BEMINNAERS

DER

TONEEL-POËZY.

Ik neeme thans de vrymoedigheid, om aen UE. onder d’ ogen te brengen, een van de laetste vruchten, en overblyfzelen, van de Aloude Hollandsche Redenrykers kameren, welke meer dan drie hondert jaeren , in onze Nederlanden gebloeid hebben, en oudtyds zoo zeer geroemt, als nu veracht; ik was in myn jeugd, hier in de Stadt Leyden, een der Leden, van die Kamer bekent onder den naem van de Witte Ackolyen, met de Zinspreuk Liefde is ’t Fondament. Ik schaeme my niet, dit hier te zeggen, daer zyn eertyds, grooter en beroemde Mannen geweest, die ’er niet geschaemt hebben om Leden van zoodanige Kameren genaemt te worden. Ja nog in onze dagen, de grooten Phenix - Dichter H. C. Poot, schaemden zich niet te zeggen, dat by in zyn jeugd, d’eerste gron- [fol. π2v] den van zyn Dichtkunde op een dier Kameren gelegt heeft; en de zoetvloeijende Poëet, P. van Langendyk, is meden geweest een geacht lid, van de Redenrykerskamer, de Wyngaertranken tot Haerkem: Ik hadde dit Treurspel Albonus, en Rosemond, benevens nog een Blyspel, over meer dan dertig jaeren, tot myn liefhebbery onder handen genomen,* en gedeeltelyk geschreeven, wanneer onze Kamer tot niet raekten, en de beste Kunstkenners van ons afschyden, die ’er onder andere gezelschappen begaven, toen staektcn ik dit Werk, wierp het om zoo te spreken in het kabinet, ter eeuwige vergeetenheid, doch langen tyd hier naer verkeerende met eenige Leeden van ’t Konstgenootschap, deeze moedigden my aen om myn begonnen, en lang verworpen Werkjes ofte maeken, en in ’t licht te geven, ’t gtene ik dan eindclyk ondernomen hebben, en geve het aen UE. beschydenheid en bescherming over; is hier in allen deelen de kunst niet na behooren in acht genomen, wil my hier wat in toegevende zyn, denkende het komt van een ongelettert Persoon, die nooit geen anderen dan de natuur tot zyn leermeester gehad heeft; [fol. π3r] de tael en spelkunst (die toch de ziel der Poëzy is) heeft my altoos ontbrooken, ik hebbe tot myn onderwerp genomen eene waerachtige geschiedenis, te vinden onder andere in Carions Chronyk, L. v. den Bos, Vorstelyk Treurtoneel, uit welkers aentekening ik gedeeltelyk myn Treurspel hebbe overgenomen, en indien een oplettend Lezer aanstootelyk mogt voortkomen, dat hier deurgaens spreekwyze werden gebruikt, betreklyk op het Heidendom, deeze zyn dus onderricht, dat Albonus alleen, een Ariaens Christen was, maer Rosemond en meest al het Hofgezin Heidens, zie hier van Merulas Tydtresoor, pag. 435.
    Wy moeten nog tot ons leedweezen hier by voegen, datwe ons Blyspel hier vooren genoemt, voor ’t grootste gedeelte niet meer machtig zyn, alzoo zeker Vriend N.N. het my heeft afgeleend, en daer mede voort gegaen is.
    Dit nu vooraf gezegt hebbende, verblyve ik

                                        UE. aller Dienaer
                                    A. WYNBEEK. [fol. π3v]

VERTOONERS.

ALBONUS, Koning der Longebarden.
ROSEMOND, Koninginne.
GISULPHUS, Lantvoogt van Venetie, en Konings Neef.
HELMICHUS, Veldheer der Longebarden.
Frederik, Prins van Saxen.
MAGNUS,
ALBINUS,
} Raeds Heeren.
LONGINUS, Hertog van Ravenne.
BAREDIUS, Konings Kamerling.
LUCINDE, vertrouwde van Rosemond.
RUDOLFUS, Kapityn van Konings Lyfwacht.
SCHILPOR, Dienaer van Helmichus.
EDELEN, en HOFBEDIENDEN, zwygende.

Het Tooneel is in ’t Hof van Verona gelegen, en
op ’t slot aen Zee.

[Drukfouten]

Continue

ALBONUS

EN

ROSEMOND,

TREURSPEL.

___________

EERSTE BEDRYF.

Het Tooneel verbeeld een Hofzael.

EERSTE TOONEEL.

ROSEMOND, LUCINDE.

ROSEMOND.
Lucinde zaegt ge ooit wel afgryselijker daed
lk werde als zinneloos wanneer ik aen den smaed
Gedenke, dat een Man zoo waerd by myn gehouwen,
Zoo snood een gruwelstuk dorst in zyn harzens brouwen;
(5) Vermetelen Tiran, is dat een helden plicht,
Ontrent uw evenmensch? Ik zweere by het licht,
En al wat dierbaer is myn hoon op u te wreeken,
’kZal met uw eigen dolk, ’t verraed’lyk hart doorsteken,
’k Vind’ my genoeg gesterkt om met deez’ wakk’re hand,
(10) Te rukken uit uw lyf, het schendig ingewand,
Myn boezem zwelt van spyt: Albonus hoofd der guiten
Waer in hebbe ik misdaen; waer uit gy kunt besluiten,

[...]
Continue