Barbara Ogier: Verwellecominghe aen hertogh Maximilaen Emanuel. Antwerpen [1693].
Uitgegeven door Tobias Santens, Universiteit Gent
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton068667 — UBAntwerpen — UBGent — BL — Ursicula
De inleiding, transcriptie en verantwoording door Tobias Santens zijn hier te vinden als pdf.
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[fol. π1r: frontispice ‘Uyt Ionsten versaemt’, Gaspar Bouttats naar Godfried Maes]



[fol. π1v: blanco]
[fol. A1r: titelpagina]



VERWELLECOMINGHE

OP DE SAELE

VAN PICTURA

AEN SYNE

KEURVORSTELYCKE

DOORLUCHTIGHEYDT

MAXIMILIAEN
EMANUEL

By de gratie Godts Hertogh van Beije-
ren ende vanden opper-Paltz

Paltz-Grave op den Rijn Grave des heyligh Rooms
Rijcks Aerts-Hof-meester ende Keurvorst, Landt
Grave van Luchtenborgh Gouverneur
deser Nederlanden. &c.

Gheschiet op den 21. Februarius 1693.

§§§§§§
§§§§§
§§§§
§§

ANTWERPEN,

By Godtgaf Verhulst, woonende op de groote Mert in de Druckerije.


[fol. A1v: blanco]
[fol. A2r]

INHOUT DER

VEREENIGHDE CONSTEN

MET DE VERTROOSTE

ANTWERPIA.

VERTHOONT AEN SYNE

KEURVORSTELYCKE

DOORLUCHTIGHEYDT

OP DE CAMER

VAN PICTURA.

Den 21. Februarius, 1693.

SYne Ceurvorstelijcke Hoogheydt, heeft sigh gheweerdight de Sale van Pictura met sijne teghenwoordigheydt te comen vereeren. Alwaer hy door de edelen Heere Janbaptista Grijns oudt Borghermeester, Hooftman der selver Camer, ende Dekens is met Brandende Flambeeuwen sollemnelyck inghehaelt. Op het Thooneel vanden Olijf-tack is verthoont*(naer het soet Accoort vande Musicale Jnstrumenten,) hoe Antwerpen aende*Schelde lighende, door Apollo inden slaep vertroost wort: die haere Consten opweckt om met hunne oeffeningh sijne Keurvorstelijcke Doorluchtigheydt te vereeren. De Schilderconst sijne Daden ende*over-vlieghende faem van Hongarijen op den Doeck afmalende: ende de Beeldt-houders-Const sijn Portrait oft ghelijckenis uyt de Marmor-steen in syne teghenwoordigheydt verbeeldende, Apollo sluytende met de Poesie. Hier naer is hy ghegaen in de Koninghlycke Accademie ofte Leerscholen der Constenaeren: daer het alle was in Ordre ende in oeffeninghe ghestelt. Dit alle met ghenoeghen beschouwt hebbende, is weder ghekeert inde Saele die seer Rijckelyck verciert was, met uytmuntende Const van Schilderyen door verscheyden Meesters in’t licht ghebrocht waer onder begrepen syn veele vande Dekens, der selve Kamer ende heeft jeder in’t besonder (als eenen uytnemenden Liefhebber ende kennaer der Consten) gaen besichtighen.


[fol. A2v]

PERSONAGIEN





Stomme:		 { ANTWERPEN.
APOLLO GODT DER POETEN.
SCHILDERCONST.
BELDT-HOVDERS-CONST.
3. Discipelen vande Schilders-Const.
2. Vande Beeldt-Houders-Const.
Het Tooneel verthoont aende Schelde
ende de Stadt in het verschiet.
Continue
[fol. A3r]

APOLLO uyt-comende vindt ANTWERPEN ru-
sten op een Water-Kruycke verbeldende de
Schelde, ende*vertroost haer inden
Gheest*met de Comste van sijne
Keurvorstelijcke Door-
luchtigheydt.*

Apol. HOe leydt Antwerpia soo bitterlijck en treurt,
        Met klachten die’t ghewelf der Hemelen doorscheurt
        Tot aen der Goden Throon? haer ooghen slapend’ leken
        Van Christalijne vocht, ghelijck twee water-beken.
        (5) Dat roert my aen het hert, dat mijn Vrindinne klaeght!
        Wat haere Stadt behelst, de Goon en Mensch behaeght.
        Mijn heete straelen die de Bracke wat’ren trecken
        Tot haere suyveringh, om’t Aerdtrijck te bedecken,
        Door soete vochtigheydt, met aenghenaeme groen
        (10) Die willen (int ghetraen) het selven uyt-werck doen:
        Om van dat Pekel-nat dat in haer wanghen voren
        Sou stellen, gantsch versoet een ander wegh te sporen,
        En blijden ingangh tot vertroostingh van het hert.
Ant. ô Hemel!
Apol. Haer verbeelt, hoe dat Jupiter wert
        (15) Bewoghen tot ghenae: als ick mijn gulden waghen
        Met ’t vierighe ghespan uyt Thetis schoot gingh jaeghen
        Door ’swerelts omringh, en uyt ’thuys van Oostenrijck
        Een Heldt opstondt, in Cracht, aen Hercules ghelijck.
        Die op de mueren van Belgrado heeft doen blijcken
        (20) Hoe menigh Heldenaer, voor sijnen arm moet wijcken.
        Die neemt Antwerpia ghewilligh in bescherm:
        En vat de droeve Vrouw, noch van haer traenen werm
[fol. A3v]
        Met sijn ghevreesde handt ghesterckt door Hemels crachten
        Dat sy geen wreetheydt van den Vyandt moet verwachten
        (25) ’K laet haer in eensaemheydt, terwijl ick op Parnas
        Het Neghen-tal, dat om de droef Antwerpen was,
        Ghereet tot klaeghen, hunnen thoon sal doen verkeeren
        In Rijmen Lof-sangh, om den Ceurvorst te vereeren.         binnen.
Antwerpen ligghende in sluymeringh op de
Reviere, ontwaeckt.
Antw. ACh aenghenaemen slaep! wat is my al verbeldt?
            (30) Wat heeft den Hemel troost in mijn bescherm ghestelt
            Op, op Antwerpia! ’t is nu gheen tijdt van suylen
            En wilt u hoogh gheluck niet ruckeloos verruylen
            Voor een onrusten slaep, neen siet den Hemel aen
            Die om u traenen dees ghenaede heeft ghedaen.
            (35) Gaet mijne Borgery, den vrede moet u leyden!
        Jck hoop noyt onghetroost, van soo een vorst te scheyden
        Hoe Jaeght mijn banghe Borst? daer liefd’ en eerbiet staen
        Te twisten, om’t ghesagh, wie datter voor sal gaen.
        De Liefde, praemt den noodt van mijne Borgerijen
        (40) Te klaeghen, Eerbiet stelt die wederom ter zijen
        Ontseght die vranghe walgh met blijde willecom
        Te menghen, klaeghen siet altijdt naer droefheydt om,
        En sal ick soo een Vorst met traenen gaen begroeten?
        ô neen Antwerpia! knielt voor die Helde voeten
        (45) Met vrolijck aenghesicht, strickt uwe vlocken haer
        Met pairlen en ghesteent: op dat u schoonheydt naer
        ’T verloop van eeuwen, die u weerden hoogher schatten
        Als heel Europa in haer omringh can bevatten,
        Oock aen’t ghenaedigh oogh, soo liefelijck ten thoon
        (50) Magh worden voorghestelt, als altijdt aende kroon
        Van Spaigne, wiens gonst soo overvloedigh straelden*
        Tot mijn behoudingh, dat noyt Dankbaerheydt betaelden
        Het groote weldaet vande Koninghlijcke sorgh,
        Maer gunden boven dien, ghenadelijcken borgh.
        (55) Soeckt pallas wijsheydt om’t verstandt wel op te setten,
        Laet de welsprekentheydt u tongh bevalligh wetten.
[fol. A4r]
        Ach mocht Apollo, selfs, verschijnen in dees sael
        Daer ick de Consten het eerbiedelijck onthael
        Van onsen Keurvorst gaen belasten, want de Consten
        (60) Treckt der Monarchen Oogh en Ooren tot haer Jonsten.         binnen.
2. uytkomste   Beldt-houder met Schilder-Const,
Belt. Wat onrust jaeght den Gheest?
Schil. Een onghewoon ghedacht,
        Had in verbeldingh my jet selsaem voorghebracht.
        D’ontwaeckt Auroor begon noch nauwelijck ’t ontsluyten
        Haer gulden Draey boom, als de Christalijne ruyten
        (65) My’t helder sterren-licht noch onverwonnen liet
        In d’ooghen straelen en de sluymeringh verriet
        Eer dat my Phebus self, sou van sijn waghen wencken
        Om met becommeringh mijn noodt-lot te ghedencken.
        ’T scheen ick in’t Hernas sagh een Mars ghewapent staen
        (70) Den Sabel inde vuyst, den voet op d’halve Maen,
        Sijn ooghen door ’t helmet die straelden op dees landen:
        Ter wijl een swacke Vrouw hem vatten met haer handen
        En uyt haer ooghen sont een vloet van Pairlen dauw
        Met diepe suchten,*die uyt persten langhs den nauw
        (75) Besloten wegh van’t hert: de tongh cond’ niet veel uyten
        Maer d’weers door ’t Harrenas ’t Manhaftigh hert ontsluyten
        Tot haer medooghentheydt, en drooghden haer ghetraen
Belt. Der Constenaeren Gheest heeft altijdt ruyme baen
        Om de verbeeldingh plaats en Inganck toe te wijden:
        (80) Maer wat verwacht de Const, met dees bedroefde tijden?
        Daer tweedracht setel-plaets hoe can de Conste staen?
        Apollo’s vreden Bergh, sou self ten gronde gaen
        Doorweyckt van Menschen-bloedt, de sangh godinnen treuren
        ’T ghevleughelt Pegasus op’t Top den Bergh doetscheuren
        (85) Met sijnen hoeven slagh daer niet als vier en vlam
        Uyt schiet, noch de Fonteyn van d’Hipocrene, quam
        Gheen Constenaers te baet, in dees bedroefde tyden.
Antwerpen verschoon.
Ant. Staeckt dese klachten, want den Hemel siet u lijden.
[fol. A4v]
        Ghy, die de Rotschen doet vermors’len door u cracht
        (90) Verheven twee! By Goôn, en Koninghen gheacht
        Verkloeckt u wesen, ten is nu gheen tijdt om suchten:
        Al leydt noch op de tongh het sap der vranghe vruchten
        Ons door het Noodt-lot, soo onsmaecklijck voorghestelt.
        ’K wil geen gheleden leet ghedencken, hoe ’t ghewelt
        (95) My heeft benomen dat voor desen mijne schelde
        Van Schepen vol ghekropt, soo verr’ als d’ooghen telde
        Veel rijcke Coopmanschap, door d’ Jndiaen ghesocht
        Uyt Goud’ en Silvre Mijn, wert in mijn schoot ghebrocht.
        ’K wil aen de Roovery noch brant, noch Moort ghedenken
        (100) Nu my den Hemel self, schijnt vyt mijn leet te wencken.
Schil. ’K heb noyt met mijn Pinceel u wesen soo verbeldt
        Soo vol van vrolijckheydt, soo Jeughdigh opghestelt
        ’T schijnt dat de versche roos haer verf’, leydt op u wanghen
Beelt. Den marmor-steen had u ghelijckenis ontfanghen
        (105) Om dat het Lelie wit ’t bestorven aanghesicht
        Den Marmor maeckt ghelijck, wanneer de Const door’t licht
        Van haere wetenschap, den rouwen block gingh boetsen
        Met haeren hamer-slagh en puntigh yser toetsen,
        Tot dat de stucken, daer de Beeldtenis weerhiel
        (110) Af spronghen, en verthoond’ een wesen sonder siel.
        Maer nu wijck ’t Marmor-wit voor’t blosen van u kaecken,
        Wat is de reden dat u soo door vreught doet blaecken?
Ant. Een hemelijcken troost, als ick my droevigh vont
        Dicht by den Watervloet, de klachten inden mondt
        (115) Met zilte traenen, die ick inde baeren plenghden:
        Dan schoot mijn oogh op’t landt, in’t rondt en haere lenghden
        Ick hoordent kermen van mijn naerghebuerigh volck
        Die’t sweert en honghers-noodt, als in een diepe kolck
        Van onghenae besloot: mijn ooren aen het ruysschen
        (120) Door’t buld’ren van’t Canon, die schenen uyt het pruysschen
        Van’t water, door den wint, en onverwacht tempeest
        Te hooren mijn verwijt, sij laf en licht bevreest
        Oft ick onweerdigh waer al mijn verheven saecken.
        Dat ded’ de bitterheydt in het ghevoelen smaecken
        (125) Want als de banghe borst, uyt noot, naer troostingh haeckt
        Ist dat sy scheldingh vint de wonde grooter maeckt.
[fol. B1r]
        Den ouden Schaldis door de biesen uyt-ghekeken
        Weckt uyt het water-ty verwonderlijck te spreken
        De gantsche wereldt door, want gheen verstandt bevat
        (130) T’ghen Godt en de natuer tot Roem gheeft aen u Stadt.
        Soo docht my, dat ick werdt beschimt van mijn gheweten
        Terwijl Mercuri, als op Phebus karr’ gheseten,
        Om soo veel snelder my die overblijde maer
        Te brenghen, hoe een Vorst (soo vol medooghen) naer
        (135) Ons droevigh Nederlandt, uyt liefde, was ghekomen:
        En*had’ ons Zeghen troost, alree ter handt ghenomen.
        Dien grooten Keurvorst, die’t Hertneckigh Turckx ghespuys
        Ghedempt heeft, en gheplant den standaert van het Cruys,
        Daer d’halve maene placht te worden aen-ghebeden.
        (140) Beminde Consten dat is d’oorsaeck en de reden
        Van mijne vrolijckheydt. T’schynt*dat my t’hert ontsprinckt!
        Helpt my zijn willecom vereeren, t’wijl dat singht den heelen helicon

Schild. Komt hy uw Stadt ghemoeten?
Antw. Hy komt oock in dees’ sael sijn vorstelijcke voeten
        (145) te stellen uyt ghenaed’.
Beldt. Wat onverwacht gheluck!
Antw. Bethoont in uwe Const het grootste meester stuck
Schild. K’ gheloof dat my den gheest dien selven heldt verbelden
        Daer Phebus eerste licht op’t blinckend’ harnas spelden,
        En my dees weerglans schoot in’t schemerigh ghesicht.
        (150) Gheluck Antwerpia! Soo wort de wreedtheydts schicht
        Van*uwe Stadt ghekeert. Wie sal de menschen schroomen
        Daer Goden hunne macht, hier breydelen en thoomen?
        Hoe wordt de Const vereert. Apelles u pinceel,
        Vergunt my desen dagh van uwen Roem een deel?
        (155) Niet Alexanders lof, in Venus te verbelden
        Maer in de Belt-nis van onsen Heldt der Helden.
Antw. Den Keurvorst naerder’t. Sie hoe’t Const beminnend’ oogh
        Schijnt met beval te sien, op ons te slecht vertoogh
Belt. Dat gheeft mijn Erm, sijn kracht ’k sal uyt de Rotsch gaen houwen
        (160) Het wesen, daer ick stel naert goddelijck betrouwen,
        Mijn alder-grootste hoop, den Hemel my verbelt
[fol. B1v]
        Sijn Moedigh aenghesicht, waer in natura stelt
        De grooste gaven die de Monarchie doet blijcken
        Ghy veerdight u Pinceel.
Schil. K’ sal in gheen jever wijcken
        (165) T’ wijl ghy sijn belt’nis haelt uyt d’uyt gehacte rots
        Sal ick gaen thoonen, hoe den hooghmoet smaet en trots
        Der woedende Barbaer ghedempt wort, deught daer teghen
        Behaelt de Lauwercrans, en alderhooghsten zeghen.
Beldt. O hoogh gheboren Vorst! gheweerdight u ghesicht
        (170) En teghen-woordigheydt te gunnen laet de plicht
        Van mijn ghedienstigheydt aen uw’*ghenadigh oogen
        Niet om haer weerde, maer uyt vorstelijck ghedooghen
        Behaegen schoon den steen ten aensien van uw belt
        (Waer in den Hemel soo veel gaven heeft ghestelt)
        (175) Schijnt selfs te deynsen, om in soo verworpen saken
        Een verghelijckenis oft beldinghe te maecken.
        Verschoon de minste van uw dienaers die betrout
        Dat inde slechte stof, de Const haer weerden hout:
        En dat het rijck verstant heel lichtelijck can vatten
        (180) Dat const wel t’wesen gheeft, maer t’sijn verholen schatten
        Waer in die groote const des Hemels heeft ghevrocht?
        Die stof en wesen ’t saem heeft constigh voort ghebrocht.
        En was de stof te slecht? die Const con die verrijcken
        Met soo veel gaven, als in een Monarch moet blijcken.
        (185) Verdien ick het gheluck, behaghen in mijn werck?
        Soo uw de Konst behaeght neemt op den steen gheen merck.
Schil. K’gaen uyt ghedooghen van u moghentheydts ghenaden
        Den doeck door het Pinceel vereeren met u daden.     (binnen
Antw. Wat anders ist dat ick op dees ghewensten dagh
        (190) Als uwe wetenschap; sijn Hoogheydt thoonen magh?
        Al wat Antwerpia noch doet roem-ruchtigh leven,
        Dat is den schadt der Konst die haer is by ghebleven.
        Wel eertijdts Roomen was des Wereldts Konst tonneel
        Maer sonder waen gheseydt, mijn stadt heeft nu haer deel
        (195) Om t’keurigh oogh, verlieft, op haer te laeten schieten
Beldt. Mijn Konst sal al te veel gheluck en eer ghenieten,
[fol. B2r]
        Mijn handt niet te verwaent, uw dient eerst overleydt
        Hoe dat de Schilder konst, lief-kosend, streelt, en vleyt
        Met haer pinceel den doeck, maer mijne handelinghen
        (200) Zijn rou en vreet in schijn, de stucken steenen springen
        Door punt en hamer slagh, al oft uyt spijt gheschiet
        Tot dat-men eyndelijck t’volmaeckte wesen siet.
        Laet gheen vermeteltheydt uw dienaers handt verkloecken,
        Maer met eerbiedigheydt dat groot gheluck versoecken
        (205) Om uwe beltenis te boetsen in den steen
Antw. ghedooghsaemheydt die lacht u Conste toe, laet gheen verloren ooghenblick
Verschoon.   2. Stomme Perso. beginnen te wercken.
Beldts. Brenght Punten en siseelen
        Slaet af den rouwen steen, k’sal dadelijck verdeelen
        Naer reghel, ende maet, de waere Beltenis
        (210) Van onsen Vorst die soo, de Const ghenaedigh is
        Gheeft my den swaeren mast. Den Marmor die moet buyghen
        Voor ’t willen vande Const, die haere plicht gaet tuyghen
        Sacht daer niet al te diep, dees steghe stof ontseght
        Veranderingh, indien daer jet wert aen verslecht
        (215) Oft roeckeloos af-ghehaelt: de Schilderconst (in oordeel
        Tot vry veranderingh) heeft door’t Pinceel meer voordeel.
        Slaet daer die stucken af tot aen dat diepsel.
Ant. Mocht
        Dit naer ghenoeghen van sijn Hoogheydt sijn volbrocht?
        Hoe sou ick vol van vreught voor sijne voeten daelen?
Belt. (220) Het wesen dat begint door d’harde schors te straelen
        Daer dient noch d’oogh ghetoetst, daer valt de schaed te hert
        De Const lydt schande, daer natuer haer meester wert:
        Om dat natuer haer Const deelt in verscheyde wercken
        T’ geen aen de Const is vry, nau keurigh te bemercken*
        (225) En kiest van elckx een deel, dat haer het beste dient,
        Soo wort volmaeckt in een, dat sy in hondert vint.
        Genaede Vorst! ick bid’ verschoon mijn stoute handen?
        Uw wesen soo volmaeckt, maeckt selfs de Const tot schanden
Schilder Konst verschoon.
Schil. Brenght doeck en Ezel mijn Const leerelingh, daer,
De Discipelen brenghen den doeck.
        (230) Keert wat den Doeck soo dweers, soo sal het beter naer
        Den dagh wat om-ghekeert het schietend’ licht ontfanghen
        Nu met een versch ghesicht, ’k moet daer een toetsken langhen
[fol. B2v]
        Daer noch wat uyt ghediept, dit wat in een ghesmoort
        Dat hooghsel wat gheklickt, daer noch een bresch doorboort
        (235) Om storremender-handt den vyandt ’t over vallen.
        Groot moghende Monarch wat sijn dees verwen alle
        Door het Pinceel vervoeght ten opsicht van het geen
        De waerheydt ons ghetuyght en voor de wereldt scheen,
        Ghelijck het sonne licht voor iders oogh kan blijcken?*
        (240) Maer u ghedooghen can mijn Schildery verrijcken.
Doet verklaringhe van sijn* Schildery.
Schil. Hier op den voor-gront blaest de faem tot aende locht
        De Helde daden in Hongarien uyt ghevrocht.
        Daer wint hy Stadt, op Stadt, daer siet-men van de wallen
        Door vrees t’ghejaeghde volck te pletteringhe vallen.
        (245) Daer op den achter gront met t’ blaesen van t’ Cannon
        Schiet door een dicken smoor, een straelen van de Son
        En thoont den Heldenaer die d’halve Maen ded’ Buyghen
        Voor zijne voeten, om haer swackheydt te ghetuyghen
APOLLO verschoon.
Apol. Soo aenghenaem verthoont de Const in Goden oogh
        (250) Dat self den Helicon, vol liefelijck vertoogh
        Moet swichten, jae ick com als Jupiter mijn vader
        Vermoemt als Mensch en legh mijn straelen af om naerder
        In liefden en in jonst met u vereent te sijn.
Beldt. U jonst bestraelt dit werck, op dat het als mijn
        (255) Maer dat het God’lijck wert, ten opsicht vande weerden
        Die my sijn wesen*leent en wilt voor ’t sijn aenveerden.
Apollo leydt zyn Lauwer Kroon af om uyt het Heydendom te treden. Leest het Lof-ghedicht.

Continue
[fol. B3r]

AEN SYNE

KEURVORSTELYCKE

DOORLUCHTIGHEYDT

MAXIMILIAEN
EMANUEL


By de gratie Godts Hertogh van Beije-
ren ende vanden opper-Paltz

Paltz-Grave op den Rijn Grave des heyligh Rooms
Rijcks Aerts-Hof-meester ende Keurvorst, Lands
Grave van Luchtenborgh Gouverneur
deser Nederlanden. &c.

        ICk legh mijn Lauwers af, O grooten Oorloghs Heldt!
        ’K bekleed’ geen Godtheydts schijn, die’t heydendom verbeldt
        Als ick u Daden prijs vol Christelijcke weerden,
        (260) ’K sou beter Davids Herp, op thoon ghestelt aenveerden
        Als hy het groot verwijt van Israel verjoegh
        En aen den waeren Godh, lof op de snaeren sloegh.
        Elendigh Christendom! bestormt aen alle sijden,
        De kercke Godts en mocht gheen lasteringh vermijden
        (265) Het uytvercoren Volck, waer voor den Sone Godts
        Sijn leste druppel Bloedt, ghestort heeft op de rots
        Waer, door Godts loochenaers, vervolght verjaeght verslaghen
        Had u verstraelde vuyst gheen sorgh voor die ghedraeghen
[fol. B3v]
        Vernietight Turcxsche macht en d’Oosten-rijcksche kroon
        (270) Verheerlijckt, inden naem van Godes eenigh soon
        Gheluckigh Nederlandt! als allen uwe weghen
        Ontbaent, door onrust sijn, dan wort een Vorst gheneghen
        Ghelijck een Thesëus den Dool hof in te gaen.
        Wy laetent Heyden-dom en hun Poëten staen,
        (275) Geen Ariadnes-Clou sal doen den uyt-ganck vinden
        Maer die den al bestiert, den ghever van de winden.
            Monarch! die d’ooghen van ghenaden op ons keert
        Wat hooghe danckbaerheydt? wat lof bequaem vereert?
        Antwerpen het Juweel der Nederlandt-sche Steden
        (280) Heeft daerom aen u gunst, meest plicht van danckbaerheden
        Beschaemt door onmacht, smeeck in dit ghedicht, dat haer
        Vertooghsel vande konst aen uwe hoogheydt waer
        Soo aenghenaem verthoont, dat het kon d’ooghen streelen
        Om van u Rijcke jonst ghenaedigh med’ te deelen
        (285) Ghelijck den grooten Philips die in Antwerpen vondt
        Bequaem, een derde school de Konstenaers ghejont:
        Die Roomen noch Parijs, in Leersaemheydt moet wijcken,
        Om heel de wereldt door de Consten te verrijcken.
        Hoe sal Picturas-sael verrijckt in Glorie staen
        (290) Om dese Nedrigheydt, der Grooten MAXMILIAEN.
EYNDE.


[fol. B4r]

KONST-MINNENDEN LESER

            IS mijn Rijm-konst vol ghebreken?
            ’Tis door kortheydt van den tijdt:
            K’wacht van Konstenaers gheen strijdt
            Wie sal Vrouwen teghen spreken?

                (5) Twee-mael vier-en-twintigh uren
            Tusschen Dag en tusschen Nacht
            Heeft dit op’t Thooneel ghebracht
            Voor zijn Hoogheydt uyt te vueren.

                Derf ick Manne Konsten raecken,
            (10) Was mijn handelingh te stout?
            K’heb op Eer, noch winst ghebout
            Als den Keurvorst te vermaecken.
Deught voeght yder
door B. Ogier Ghemaelinne van Guil. Kerricx.

[fol. B4v: blanco]

Continue

Tekstkritiek:

fol. A2r verthoont er staat: verhoont ibid. aende er staat: aeude ibid. ende er staat: eude voor vs. 1 ende er staat: eude ibid. Gheest er staat: Gbeest ibid. Doorluchtigheydt er staat: Doorluchtighe ydt (UB Gent, British Library) of Doorlucht igheydt (UB Antwerpen) vs. 51 straelden er staat: strael den
vs. 74 suchten, er staat: snchten,
vs. 136 En er staat: Eu
vs. 141 T’schynt er staat: T’schynr
vs. 151 Van er staat: Vau
vs. 171 uw’ er staat: uw:
vs. 224 bemercken er staat: bemcrcken
vs. 239 blijcken er staat: blijeken
voor vs. 241 sijn er staat: xijn
vs. 256 wesen er staat: wcsen