Jillis Noozeman: Lichte Klaartje. Amsterdam, 1650 (oorspr. ed. 1645).
Uitgegeven door Arjan van Leuvensteijn en Jeanine Stuart, Vrije Universiteit Amsterdam.
Red. Ton Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton068150 — Ursicula
Deze tekst is met inleiding en annotaties in boekvorm verschenen (Uitgaven Stichting Neerlandsitiek VU / Nodus Publikationen, Amsterdam / Münster 1999) hiervan een pdf.
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd
met een asterisk. De fractuurletter is in een aparte kleur weergegeven.
Continue
[fol. A1r]

J. NOOZEMANS

LICHTE

KLAARTJE.

Gespeelt op d’Amsterdamsche Schouburg,
den 16 October, 1645.

Den tweeden druck, oversien en verbetert.

[Vignet: In liefd’ bloeyend]
________________________

t’ AMSTERDAM,

By Dirk Kornelisz. Houthaak, Boekverkooper op de hoek van
de Nieuwe-zijds Kolk. 1650.



[fol. A1v]

PERSONAGIEN.

LICHTE CLAERTJE, vrouw van Goose.
GOOSE HAEST GEPAYT.
JEURIAAN, Goosens knecht.
KAEREL, Pol van Claertje.
MAEYKEN, Brabantse Waerdin.
JORIS, Roffiaen van Maeyken.
SCHOUT en
DIENAERS.

Continue
[fol. A2r]

LICHTE CLAERTJE.

Op het spreeckwoort:

Sieje ’t visje tast het aen,
         Of anders sal ’t u wel ontgaen.

Claertjen, Goosen, Jeuriaen.

Cla. HOe vaerje Man, wat schort ’er noch, sulje haest voort raecken?
Goos. Ick bedenck wat ick meer van doen heb.
Cla. Men sou eer een vaendel volckx riet maecken
    Als jou, wat veur sulcken gestel, ’t is geen Oostindise reys,
    Ghy komt licht morgen weer.
Goos. De picken op u vleys,
    (5) Men kan in een nacht soo veel krijgen, als somtijdts in al sijn dagen,
    Het lijf heet valck: o ick soeck niet reuckeloos mijn jonge leven te wagen:
    Maer wijf ’k ga nou van huys, en siet ick laetje vooght,
    Doch is’t datje ’t ambacht wel bedient, soo wordje licht altijdt soo verhooght.
Jeur. Dat mijn Baes wijs was, hy most aen alle kisjes slooten hangen als hy uyt wou varen,
    (10) Dan sou hy onder weegh gerust zijn.
Cla. Voor niet krijghje soo vroegh witte haren,
    ’k Segh altemet Esels grijse jonck, maer het komtje daer niet van daen,
    ’t Is van onnutte hartseer, en dat doeje u selver aen.
Goos. De Stuur-man, die aen ’t Roer sit, is de wacht bevolen,
    En soo is ’t met mijn, want doolden ick, het sou hier alles doolen,
    (15) Daer behoort wat meer tot danszen als een paer schoenen, of je mist,
    En de man, die maer alleen voor de koele wijn sorght, siet men dat after ’t net vist.
Cla. Datje een slampamster van een wijf had, so mocht men u kloekheyt prijsen.
Jeur. Juyst eraden, als men iemant van die natuur soght, behoeftme maer op u te wijsen.
Goos. Nou bewaer jou kuysheyt, siet, het wordje alles vertrout.
Cla. (20) Heer! hoe sinje dus achterkousigh, ik benje immers soo trou als gout.
Jeur. Dat ’s waer, want gout laet hem dickwils van veele hand’len,
    Soo dunckme doeje oock, ick weet wat vanje wand’len.
Goos. Wel aen, de reys moet sijn, hoe noo ick scheyden kan.
Cla. En hoeje mijn mistrout, soo komt my ’t schreyen om u scheyden an.
Jeur. (25) Van blijtschap denck ick, om dat het voor u open hof sal wesen,
    Want nou ick mee moet, kunje met u vriendtjes smullen sonder vreesen.
Cla. Wat maeckt de geck, om een Haerlemse reys, al groote omme-slagh.
Goos. Wat seghje vrouw?
Cla. Dat ick niet lijden mach
[fol. A2v]
    Datje soo veel over-hoop haelt, och! ’k vrees datje eeuwigh uyt sult blijven.
Jeur. (30) Mocht dat schien, wie sou ’er meerder vreught, op aerdt, als ghy, bedrijven.
Goos. Mijn Laersen, mijn Rapier, is dat al by der handt?
Jeur. Ja Heer.
Goos. Mijn Orloogie.
Jeur. Die is hier.
Cla. Dat ’s recht mijn eygen Sant,
    Soo sulje jou op geen plaetse, sou ick hoope, vergissen;
    Maer ofje een halve dagh langer bleef?
Goos. Soo sal ick niet missen
    (35) Of laten u weten hoe het met mijn gesontheyt al staet.
Cla. Daer smaeckt een kusjen op, maer datje ’t niet en laet,
    Of anders sal ick my, in u af-zijn, niet troosten laten.
Jeur. Och! back-stien, datje soo hart om bijten zijt, leege vaten
    Met tranen schreytse vol, sy doeckt hem na haer sin.
Goos. (40) Mijn dienaer zinje reet?
Cla. Hoe raeckt hy wegh?
Goos. Wat seyt mijn vriendin?
Cla. Dat ick wel wou dat ickje weer sagh.
Goos. Och dat ick scheyen moet!
Jeur. Speck-struyf
    Is dat geen gladde kost? mijn alder-grootste gecks-kuyf;
    Holla, ’k meen Miestertje, wat valt dit scheyen suur.
Goos. Nu hartje lief, adieu.
Cla. Hoe verlangh ick na u weer-komende uur.
Jeur. (45) Ja als een Schoen-maeckers Knecht na een paer kurckte muylen.
Goos. Noch eens adieu gesoent, wel hey, ghy moet niet huylen,
    Adieu wijfje; weest wel gemoet.
Goose, en Jeuriaan binnen.
Cla. Adieu: achter sien ickje lest,
    Ga heen ghy dreutelaer, ghy gorten-telder, ghy rochel in de test.
    Al hiel ick mijn wat bangh, ick meenden ’er niet ientje,
    (50) De tongh was by mijn Man, maer ’t hartje by mijn vriendje,
    By Karel, die de naem in ’t leger voeren magh,
    Om dat hy nimmermeer hem schuyl maeckt voor een slagh.
    Och! eerder dat ick sou al sijn omhelsingh derve,
    Soo wou ick liever strack voor ieders oogen sterven.                Karel uyt.
    (55) Waer of hy nu vertoeft? of sou hy iewers zijn
    Te praten, of by Bier, of in de koele Wijn.
    ’t Is wel, ick sal het weder houden in gedachten,
    Dat hy my nu alleen doet na sijn komste wachten,
    Seyd’ ick hem gist’ren niet dat hy op dese tijdt
    (60) Sou komen?
Kaer. Harteblat, wat ’s d’oorsaeck dat ghy zijt
    Gebeeten op u vrundt, heb ick het dus verkurven?
Cla. Neen lief, de jalousi die heeft het seggen durven,
[fol. A3r]
    Want waerje van mijn zijt, soo schijn ick hoofdeloos.
Kae. En als ghy mijn weer siet?
Cla. Dan sieje dat ick bloos
    (65) Van vreuchde.
Kae. Lief.
Cla. Mijn troost.
Kae. O vrind’lijck trecke-becke!
Cla. Hebje hier langh gestaen?
Kae. Ja, ’k sagh u man vertrecken
    En schiep een groot vermaeck in sijn toestel, en sorgh.
Cla. Hy merckt al wat ’er is in huys, maer ’k blijf u borgh,
    Hoe nau dat hy het mickt, dat hy niet heel sal weeten
    (70) Wat vreughde dat wy doen, of wat wy leckers eeten.
Kae. Dat ’s recht, want het waer spijt dat ghy u hert alleen
    Soudt knaege, en dan noch by soo een bloet, daer geen
    Vermaeck voor vrou in is, ’t is goet dat dese stryer
    Wel ’t wijve sleutel draeght, maer gun haer aen een vryer.
Cla. (75) Na Lubeck dat is best met sulcke lompe maets.
Kae. Niet waer, mijn beckje, want sy neeme veel de plaets
    Van duske lansy-knechts, hoe wel sommighe vrouwe
    Om reeden, doch met leet, haer kuyse mont toe houwe;
    Want hy schent ’t aensicht, die sijn eygen neus af bijt,
    (80) Doch in het heymelijck, ghelijck het spreeck-woort seydt,
    Is meeste arremoe, maer is hier ’t praeten veyligh?
Cla. Soo seer niet, kom in huys mijn soete vrient, mijn heyligh,
    Dan sal ick met ’er haest mijn prullen, en mijn goet
    Wech doen, en peuren stracx met u mijn lief te voet
    (85) Waer dat ghy wilt, laet ons uythuysigh vreughde raepen,
    Soo sal hier niemant onse vryery betraepen.
Binnen.
Goosen, en Jeuriaan.
Goos. Maer Jeurriaen, dunckt jou van het raetsaemste, dat wy in Stadt blijven?
Jeur. Wel ja, laet ons eens sien wat vrou al mach bedrijven,
    O ick heb een galg in mijn oogh, ’t gaet thuys niet als ’t behoort.
Goos. (90) Maer sachje niet wat droefheyt dat sy maeckten?
Jeur. Niet een woort
    En meentse, luyt ghekreeten, haest vergeeten,
    De vrouwen hebben langhe rocken, maer korte memoryen, dat moetje weeten.
Goos. Heeftse dan soo veel lincker-mande, en drumpel-juffers aen haer snoer?
Jeur. Daer hebje ’t niet, o neen, dat ’s ballast op de vloer,
    (95) Denckt oock niet dat de vrou alleen het huys sal bewaeren,
    Aeps-starten, och sy vreest dat haer de nacht-merry mocht beswaeren,
    En daerom neemtse een loutre dach-heynst, die haer daer van bevrijt,
[fol. A3v]
    Gelijck de Stijfster, die van de doovekole-lucht droncke wierdt, haer oock soo maeckte de vervaertheyt quijt.
Goos. Moy ekalt, soo seghje dat mijn Wijf sou hoere-parte speelen?
Jeur. (100) Ick segh het niet, sy weet het best, als die de koele mey om gaet deelen.
Goos. Ick heb ’er voor gesorght, maer hebj’et dan gesien?
Jeur. Daer heeft geen derde by van doen, ick laetse t’saem betien.
Goos. Hebje dan wat gehoort?
Jeur. Niet veel, maer d’onderlagen,
    En al de bedt-stee dreunt en kraeckt somtijdts by vlagen,
    (105) Wanneer ghy sijt te wacht, dan hoor ick altemet
    Een praetje, maer ick denck vrouw raeskalt op het bedt
    Om datse jou onbeert, oock hoor ick dickwijls of ’t spoore ware rinckelen;
    Doch ’k treck ’t hooft onder deck, en segh daer tijdt de droes met belle weer aen ’t hinckelen,
    Dan hoor ik deure somtijts klappen, maer ’k meen datse vande wint open gaen;
    (110) En lest sagh ’k in jou kamer, toenje uyt waert, twee schoene met een paer toffels staen,
    Maer ’k docht ’t sinne vrouws muyle met hoogh-hielde dunne schoenen.
Goos. Die draeght sy niet, de pocke schen de hoer, laet s’ haer van and’ren soenen.
Jeur. Dat doense misschien al, dat volght na sulcken daet.
Goos. Maer hebje niet gehoort waer sy by wijle gaet?
Jeur. (115) Neen, maer ’k sie somtijdts een Brabants herteken koome,
    Daer heeftse ’t dan soo drock mee, als vrijsters die wat van haer vryers hebben vernomen,
    Daer peurt sy wel mee uyt voor een uur vier of vijf.
Goos. Wat neeringh doet die sloor, wat is het voor een Wijf?
Jeur. Een eerlijck kroeghje houtse, op dat men van geen dorst sou smachten,
    (120) En daer by laetse oock Burgers en Reysende-luy vernachten.
Goos. Actie genoegh, maer weetje oock waer dat Herbergjen is?
Jeur. Wel ja, mijn lieve Baes, lustje wat groens, ghy komt u leven niet mis.
    Niet dat sy Hoeren in huys houdt, maer sy weet de soete Truytjes soo te halen,
    Want sy heeft bortjes tot harent, en dieje dan hebben wilt moetje nae sijn gelt betalen.
Goos. (125) Gort ick sou soo gare kuyt of haringh hebben, en weete of ’er mijn Wijf oock komt.
Jeur. O Baesje! weetje geen raedt, wel loopt ’er eens vermomt.
Goos. Bloet Jeuriaen, datje wist hoe wy dit aen souden vangen,
    Ick souje byloo, tot een vereeringh, een hoet met een nieuwe mantel langen.
Jeur. Dat woordt heeft klem, om gelt is ’t dat ick dien;
    (130) Hoor Miester, laten wy ons dadelijck als Lier-luy verklien,
    Hier by woont een snaeck van mijn kennis, daer sullen wy wel aen plunje raecken,
    Ghy kunt toch een beetje schrapen, en ick sal oock wel een bruytje maecken;
    Ick wed sy nemen ons voor Speel-luytjes aen,
    En dan kunje, sonder kosten, wel sien wat dat ’er om magh gaen.
Goos. (135) Dat’s goet, nu kom, tree voort, ’t sal oock haest avont wesen,
    Dat dient den handel mee, en maeckt ons sonder vreesen.                 Binne.
[fol. A4r]
Claertje, Kaerel.
Cla. Toe is de deur, en daer sluyt al mijn sorge in,
    G’nacht huys tot middernacht, wel doe ick nu u sin?
Kaer. Och jaje; ’t schijnt de Maen, om ons vermaeck, gaet pruylen.
Cla. (140) Neen s’ is ons dienstigh, want ginck sy haer niet verschuylen,
    Soo mocht ons yemandt sien, en dan waer ’t heel verknolt,
Kaer. ’t Is recht, want ieder een graegh op een ander schrolt,
    ’t Schijnt elck ’t geluck benijt, omdat sy niet genieten
    De gunst, die vrouw Fortuyn op ’t luckigh hooft komt schieten.
    (145) Waer gaen wy best na toe? de straet die is te kout.
Cla. Soo doet het. Weetje ’t niet? en benje alsoo out,
    Soo dienje zinter Claesen milde gift te leese,
    Die heeft de kroegers daer perfecktjes aen-gewesen
    Wat plaetsen dat ’er sijn, wat dunckje of die gast
    (150) In wijn-of bier-huys komt? hy weetse by de tast.
Kaer. Tot Lijntjes heeft de soch de kraen uyt al de vaten;
    Na Brabants Mayke, kom die sal ons wel in laten,
    Die is oock vriendelijck, toch ’t is d’aengebooren aert,
    Daer hebje geen gegnor of grijnse van een Waert.
Cla. (155) Dat ’s waer, dit steegje deur, soo sullen w’er haest komen,      bin. en weer uyt.
Kaer. Hier is ’t, ick wed sy heeft mijn klopjen al vernomen.                Maeyken doet open.
May. Bon soor gelievekens, believes ou kom in,
    Woor heede soo langh getuuft, ghy vergeet u oude Waerdin?
Cla. Neen Mayken, maer ’k heb niet uyt gekost.
May. (160) En ghy Singioor heede oock soo veel te besongieere,
    Dagge niet eens ten voorschijn komt? onbayt, ’k ick sal ou dat verleere,
    Ghy sult een plack hebbe van een vrindelaycken kus.
Cla. Nou Mayke laet betien, wel Wijf hoe staje dus?
    Neem ghy ’er ’t groen niet of.
May. Uffrou ’k heb ou de wegh gewesen,
    (165) En believes ou, laet ou Serviteur voorts ouwe smart genesen:
    Nu tree wat binne.
Cla. Maer deynckt eens hoe mijn dit harnas past,
    Me man die is van huys, en ick kom hier met een vreemt gast.
May. Och! het staet ou soo baisaartjes, g’ en sou es voor semers niet geloven,
    Men hoort ou alleneen same te vouge, want in perfeccy gade ieder een te boven.
Cla. (170) Wel je kent met de fijne quast.
May. Sa hertekens, wilt u na binnen spoen.
Kaer. We sulle, hebje nou een versnaperingetjen soo sulje ons groote vrintschap doen.
May. ’k Sal wa lackers in de booter fruyten, o ’k he noch sulcken delicaet Kieken-pastayke.
Cla. Ja, en daer dan nieuwe most by, altijdt vint me wat soets by Mayke.
Binnen.
[fol. A4v]
Goose, Jeuriaan, verkleet sijnde.
Goos. Wel maet ghy sint hiel moy, maer hoe past mijn dit pack?
Jeur. (175) Soo ick jou niet en kost, ’k sou segge dat ’er een gorge veddelaer in stack,
    Hou moet Baes, ’t sal wel gaen, ghy moet u vrolijck toonen.
Goos. Dat sal ick doen, wel hey! sinje nou in de boonen?
    Men sou, om tijdtverdrijf, dus altemet eens gaen.
Jeur. Al recht heer Klaes, ghy zijt ’er heel geluckigh aen,
    (180) ’t Is troostelijck sijn vrouwe vroomheyt dus te proeven.
Goos. Bloet-beulingh, maeckje mijn ootjes wijs, of slachtje al de boeven,
    Die de menschen uytlachen als sy haer om een dagh-scheer hebben geleyt.
Jeur. Neen Baesje, ’t wordt maer soo uyt soetigheyt geseyt.
Goos. ’k Neem ’t oock in ’t goede, maer ’t verstandt dat is hiel op-getogen.
Jeur. (185) Dat hebje noyt genoegh, en voorneementlijck is ’t je nou vervlogen.
Joris.
Jor. De drommel mocht soo na de Speel-luy loopen soecken,
    Men sou by gout die groot-vorsten wel vervloecken;
    Ick quam daer by een Wael, maer ’t was je ne veux pa sue in sulcken petitten kroeck,
    Ghy meught het laten, krom-steeve, seyd’ick, en vijst inje broeck;
    (190) Quam ick by aere, ’t was jongman ’t magh ons nu niet wachten,
    Wy moeten op een Bruyloft gaen, en ’t is al dicht by achten,
    En nou sou ick wel na Schoppen ien-oogh tyen, maer die verdrinckt al sijn verstant;
    Oock en kan hy niet veel nieus, en wat is men dan versien met sulcken quant;
    Dat ick wist waer dat geswooren Herberghs Speel-mannetjen woonde
    (195) Met sijn roodt gekarbonckelt aensicht, dat hem wel eer soo vlijtigh toonde
    Om een geringe penningh, ick peurden ’er stracx na toe,
    Of na de Scharmay-speelder met sijn maet, hey! een vijgh, ick ben al moe,
    Ick kruy weer om na huys, en seg, ick kan ’er geen krijgen.
Jeur. Gort Baes, maeckt wat geluyt, ’t is nou geen tijdt van swijgen:
    (200) Dat is de Roffiaen van de Brabantse Waerdin.
Goos. Hey lustigh, goet ackoort.
Sy speelen.
Jor. Wel dit komt na mijn sin,
    Een Kolfje na mijn handt, onse Joncker is wat vrolijck,
    En die soo is, vermaeckt hem selfs wel al is de Speel-man oolijck,
    Ick magh dese brackjes mee neme, en segge dat ick aers niet vinden kan;
    (205) Goe-navont manne, ghy komt hier wel tot u voordeel an,
    Souje wille mee gaen, daer ’s gelt voor u te winnen?
Jeur. Wel gare bon amis.
Goos. O ja mijn kindt van minnen,
    Waer is ’et daerje meent? ’t is nu een duure tijdt,
    Die gelt krijght, en goe Bier, die magh wel zijn verblijt.
[fol. B1r]
Jor. (210) Soo volch me, ’t is hier by.
Jeur. Dat komt hiel wel te slage,
    ’t Sal vreemt zijn hoe de saeck met ons sich toe sal draghen.          Binnen
Kaerel, Maeyken, Claertje.
Kae. Wat soo, dat is voor eerst een moyen Dam gemaeckt,
    Nu Maeyken, weetje wel wat daer op louter smaeckt?
May. Een klare teuch; onbayt, en wilt ou neder sette.                           Binnen,
Kae. (215) Wel an, nu eens gekust, ’k hou lip- en mont-bancketten.
Cla. Wat soo, wie sou om dusken vreucht doot wille zijn.
Kae. Nu ben ick in mijn schick, by ’t liefje, en de wijn,
    Ick heb in mijn gemoet daer langh of legge droome,
    Of ’t van sijn leeve wel dus slaechs sou kunnen kome.
Cla. (220) Hoe lonckje mijn dus aen?
Kae. Om ’t geen ghy dencken kunt.
Cla. Wel daer is immers niet, of ’k heb het u gegunt,
    Of schort ’er noch wat aen, soo wees terstont de melder?
Maeyken.
May. Sie daer, een kanneken van ’t best, dat roomerken is helder.
Kae. Is ’t al van ’t echte bedt?
May. Neemt eerst een mont vol kaes,
    (225) En pruuf’em dan van deech.
Cla. Wat soo mijn eelen baes,
    Goe-bier op kost geleyt, dijt uyt als ouwe boonen,
    Maer ’t wijntje teert de spijs, en doet ons vroolijck toonen.
May. Onbayt, ick hoor daer yets!
Kae. Mijn dunckt het is geklop.
May. Ick sall’es gaen besien.                                                Binnen.
Cla. Ey doet voor al niet op,
    (230) Of vraecht eerst wie ’er is, laet hier toch niemant koomen.
Kae. Wees niet beswaert, wel hoe! beginje nu te droomen?
    Wie weet dat wy hier zijn.
May. Ke lievekens ’t is vreucht,
    ’t Zijn Speel-liens daer g’om sond.
Cla. Dan ben ick weer verheucht.
Kae. Wel brenghtse daet’lijck hier, ’k heb lust eens om te springen.
Goose, Jeuriaan, Joris.
Goos. (235) De duycker, hier ’s mijn Wijf.
Jeur. Bloet kenje jou niet bedwingen?
May. Wat viese dieve zijn dit?
Cla. Sy zijn al vry wat kael,
Jeur. Ick sal het woort wel doen, en houwe mijn als een Wael.
[fol. B1v]
Jor. Ick liep mijn beene moe, en kon’er aers geen vinden,
Kae. Ghy hebt al wel gedaen, kom herrewaerts ghy vrinden,
    (240) Wat benjy luy voor volck?
Jeur. Je sint de Amsterdam.
Cla. Een Rotsack denck ick.
Jeur. Neen Juffrou, mijn Ouder quam
    Icy uyt Valencien, maer ick zijns hier geworpen.
Cla. Gelijck men d’honde doen, waer hebje oyt in Dorpen
    Of Steden sulcks gehoort, en wat voor een is jou maet?
Jeur. (245) Een Burch’ se demeur hier in de kort Warmoes-straet.
Cla. ’t Is huygh by haegh.
Goos. O pry, o Claertje van de vuyle.
Cla. Hoe vaerje liefste?
Kae. Wel.
Goos. Waer sal ick mijn verschuylen
    Dat ick dit al moet sien?
Kae. Nou stel u snaren dan,
    En singht eens dat het klinckt, en speelt gelijcklijck an.
Goos. (250) De nicker, voor mijn Wijf en Pol te moeten speelen,
    En dan noch, of ick kan of niet, daer onder queelen.
Goose en Ieuriaen singen en Speelen.
                        Mon keur & eun brunette,
                    Ick stoor mijn aen geen swart,
                    Maer haet het schoon blankette,
                    Daer yeder geck om wart,
                    Dat bruyn is sal niet smette,
                    Croyé, ma mie, mijn hart,
                    Temoyn dat blanch veel eerder schaet
                    Dan het de schoonheydt baet.

Cla. (260) ’t Gaet niet luyt, maer in-soet.
Kae. Wel lief, wat seghje nou?
Cla. ’k Segh noch dat ick ’er niet graech om doodt wesen wou,
    Of sitten t’huys alleen mijn hert aen stucken quelle,
    Neen, troost, wy moeten meer malkand’ren dus verselle.
Goos. Schot-varcken, Spin-huys-hoere deede niet meer als ghy doet.
Cla. (265) O soete suycker-mont!
Goos. O bitt’re pry als roet!
    Sy soent hem, hons-vodt, houdt.
Jeur. Sie ’t endt, wilt noch wat swijgen.
Kae. Mijn hert wat sulje dese nacht al soentjes krijgen.
Cla. Dat Goose vry wat wint, de Vrouw heeft veel van doen,
    Om u mijn lieve Lam dus leckertjes te voen.
Goos. (270) Soo kost het mijn noch gelt! de droely moetje schende.
Kae. Wat lust mijn soet’ert noch?
[fol. B2r]
Goos. Hoep-stocken op haer lenden.
Cla. Dat mijn lust, lust u oock, vertoeft daer mee tot flus,
    Daer brengh ick u eens op, beneffens soo een kus.
Goos. Gants daelders, laet betien, och! mocht ick vry uyt spreecken.
Kae. (275) Waer magh u Man, dien bloet, nu in een hockel steecken,
    Tuyte sijn ooren niet, dat kan wel, daer hy staet.
Cla. Wist hy, hoe het sijn Wijf nu na haer wensingh gaet,
    Hy sou de beusem stracx gaen dragen in de Lommert,
    En brengen ons de stock, maer ick ben onbekommert
    (280) Dat hy het weet, ’t geen hy niet siet, en schaet hem niet.
Goos. Ick hoor en sie te veel, dit ’s een dubbelt verdriet.
Jeur. Wel sluyt de kijckers toe, soo hebje maer een lij’en.
Cla. Kom Kaerel, wille wy niet eens aen ’t danszen tijen?
Kae. Wel ja, nou lustigh om, tsa Speel-luy geef geluyt.
Goos. (285) Wat noch al, laet eens sien, hoe kan mijn vuyle Bruydt.
Claer en Kaerel danszen, wijl Goose en Jeuriaen Speelen.
Goos. O Swijn, wie leert u dit, of houje mee vergaringh
    In d’Otter, of de Vlach, of iewers in de waringh?
    Jou voeten staen ’er na trots Jans of heurs gelijck;
    Waer brenght mijn Wijf my toe?
Jeur. Tot gilde-broer van ’t hooren-rijck.
Kae. (290) Het dansze teert de spijs, en maeckt de flucxe zinnen
    Gereet en af-gerecht op ’t lodderlijcke minnen.
Cla. Ey louter, als ick dus mijn gelt met vreught verteer,
    Wat klagen heb ick dan, mijn Man die wint wel weer,
    ’k Krijgh wel van hem de beurs, maer van u and’re lusjes,
    (295) Daer goet is, daer is last, maer vroolijckheydt by kusjes.
    Nou hael ick ’t hartjen op, maer t’huys is ’t gangh op gangh,
    O Kalfje spaert u hoy, de winter is noch langh.
Goos. Dat ick bespaer, verteert een aer, hoe kan ick dit verdragen?
    Gort vreesden ick selfs voor gien steut, se kregen beyde slagen.
Cla. (300) Wat dunckje of mijn Sul, mijn Goose, nou met recht
    Sijn wapen niet en voert.
Kae. Hoe is ’t? ick bidje seght.
Cla. In ’t schilt daer staet een hert, en uyt de Hellem wassen
    Twee hoorens.
Kae. Sulcken hoedt die moet hem aerdigh passen.
Goos. O Hen! hoe leghje’t uyt, gans Stuur-man hooger niet,
    (305) Het is soo na als ’t dient.
Jeur. Wat dunckje nu ghy ’t siet?
Goos. Mijn dunckt soo veel, soo veel, dat ick ben buyten westen;
    Maer droom ick oock? ey! kom ontwaeck mijn dan ten lesten.
Jeur. Was ’t droome, ’k wou het wel van jouwent wegen, maer
    ’t En is geen goochel-spul, o neen, ’t is al te waer.
Goos. (310) Kom met mijn, laten wy terstont de Schout hier halen,
    Die sal hun mijn verdriet niet weynigh dan betalen.                Binnen.
[fol. B2v]
Kae. Maer ruyckt hy nimmer lont, of heeft hy noyt verspiet?
Cla. Hy ’s bot, in ’t gros jeloers op ieder wie mijn siet.
    Waer zijn de Speel-luy?
Kae. ’k Denck nae achter in de kooken
    (315) Gedreeven van haer maech, of datse eensjes rooken.
Maeyken.
May. Ba jemeny goe liens! de Speel-lie zijn soo quaet:
    Heedese niet betaelt? ick sach aen hun gelaet
    Dat sy ou dreygden. ’t Jan ick wod haer d’oorsaeck vragen,
    Maer ’t was hoer-moejer swijght, ghy krony, ’k he mijn dagen
    (320) Geen grammer liens ghesien, en dus streeckense heen.
Cla. Och Kaerel! mijn valt daer sulcken swaerigheyt op de leen,
    Ick swijm schier.
Kae. Ey wat is ’t?
Cla. Wat sou ’er zijn? ick vreese
    Dat dit geen deeg’lijck spul moet met die Speel-luy weese,
    Ick sorch wy zijn verklickt.
Kae. Van wie? van dat gedroch?
Cla. (325) Neen, neen, de maer en is soo goet niet, och, och, och!
    Ick ducht ’t was Goose selfs, met Jeuriaen.
Kae. Hey! vijgen,
    Was hy ’t geweest, hy had soo langh niet kunnen swijgen.
Cla. Ja swijghe, om de muys te vangen in de val,
    Ick sorch dat hy hier al mijn vrienden halen sal;
    (330) Deynckt, soo dat beurt, wat schant dat mijn sal overkomen.
    Al handelt ghy mijn steets, ’k schijn nochtans van de vrome;
    Ick sterf nu ’t Goose weet.
Kae. Die sorch is niet van doen.
May. Maer hoor Sieur Kaerel, ’k ick krijch sulcken quae vermoen,
    Sy praeten van de Schout, en wat is dat te seggen,
    (335) Anders, als dat dit moet op geen goe moejer leggen.
Cla. Och Heer, och Heer, wat raet! wat sal ’k beginnen gaen?
Kae. Soo jou de moet ontsackt, so is ’t met ons gedaen.
May. Och Kleerke, laet ou doch tot mijnent t’huys niet vinden,
    Gae stracx nae uwent.
Kae. Wel, nu ’t wesen moet, beminde,
    (340) So gaet, ick blijf, en sie hoe dat dit spel vergaet;
    Ghy sult voort dencken wat dat u te wercken staet.
Cla. Seer wel, adieu mijn hert, ’k sal mijn nae huys verkloecken,
    En stracx de doeck voor ’t hooft, en ’t schuur-goet riet gaen soecken.        Binnen.
Kae. Die vinck is vluchtigh, o die haes is hem ontslipt,
    (345) So hy geen schiltwacht hout, en onder weegh haer kipt.
May. O neen sy liepen voorts, en sonder om te keeren,
    ’k Wil haer om een neegemanneken assereeren,
[fol. B3r]
    Dat hyse onderweechs niet krijgen sal, dien loy.
Kae. O uyl, waer is jou bril, ghy schiet al heel geen roy:
    (350) Wil jy ons vangen? wech, jou list was niet besteeken,
    Aen geck, of kind’re werck sal altijt wat ontbreeken;
    Had hy gebleeven, en de knecht de Schout gehaelt,
    So was ick, en sijn wijf heel schendigh afgemaelt.
May. Ba ja, nu komt’er niets, soo kundese weer haelen,
    (355) En ou begonnen vreucht verdubb’len meenigh maelen.
Jor. Help, help, och, och, de Schout en Dienaers zijn in huys.
May. Daer ’s onraet.
Kae. Sus swijgh stil.
De Schout, Goose, Jeuriaan, Dienaers.
Schout. Waer is het snoot gespuys?
Goos. Daer is de guyt, sech fielt, waer is mijn wijf gebleven?
Kae. Jou wijf! wel lieve man, hebje se mijn gegeven?
Goos. (360) Gegeve! neen jou fun, ghy hebtse mijn ontroont.
Kae. Ick kenje niet; veel minder weet ick waerje woont.
Schout. Sa vrou, waer isse, sech?
May. Mijn Heer, wie komday soecken?
Goos. Dat ’s waer Brabantsche vodt, ghy sout ons noch wel doecken.
May. Wel gat-vinck schort ou iets?
Schout. De man die soeckt sijn wijf,
    (365) So doe ick oock, daerom en maeckt hier geen gekijf,
    Of ’k schortje daet’lijck mee, sech waerse is gesteeken?
May. Mijn schorten, ba gen sult, met wie meynde te spreeken,
    Schort hoer en dieve, moor geen vroome liens als my.
Schout. Raes soo oneerlijck niet.
May. ’k Ben soo eerlayck als ghy,
    (370) ’k Stae op mijn Burgerschap, gaet wech, past niet te raesen.
Schout. Ja, ja, ick kreunt mijn niet, ’k heb meer soo hooren blasen,
    De schurfde-schapen blaeten dickmael aldermeest.
Goos. Mijn Heer de Schout, die Hoer.
May. Wat seghde vuylen beest?
    ’k Legh dat in kennis, nu onbayt, dat sal ou rouwe.
Goos. (375) Jou ook, als u de Beul de ribben komt te touwe.
Schout. ’k Sal eens huys-soeckingh doen.
May. ’k En rays ou niet.
Schout. Ja, ja,
    Jou raedt die is hier nul, mijn Dienaers volgh mijn na.
Goos. Nou pover hoogh-hart, ’k sal jou dat te deegh vergelden,
    Dat ghy mijn flusjes voor een hooren-beest ginck schelden.
Kae. (380) ’k Segh noch ick kenje niet, doch benje ’t, dat is goet.
Schout, Goose, Maeyken, en al den hoop, met groot geraes, binnen.
Kae. Hoor wat een gewelt, houdse van men kaer, o bloet,
[fol. B3v]
    Hoe krop ick best mijn lach, se sullen haer wel vinde,
    Al net-em soo, gelijck een hant vol vlugge winde;
    Had hyse toch wat sout eerst op de staert geleyt,
    (385) En dan gevangen, wel soo hadse hem verbeyt;
    Hoe sweetje lieve knecht, ghy sult u hoorens stooten,
    Gae toch voorsichtigh, ey moetje het al ontblooten!
    Breecktse de blaes niet, sus, sy kome, staetich, want
    Ick presenteer van hem generael Luitenant.
Al te saemen weer uyt.
May. (390) Nou heede vry wat schoons, niet waer ghy fijne gasten.
Schout. Hoor vroutje, ’t is ons ampt, wy doen ’t geen m’ons belasten.
May. Scherluyn soo soudy sien wat liens ghy defameert;
    Denckt eens hoe ghy mijn huys, mijn volck, en mijn onteert,
    ’k Woon in een goeje buurt, noyt iemant van mijn klaechde.
Kae. (395) Wel Tierebus, Jan Hen, wel Fronus, o dit slaechde
    Te qualijck, dat je hier jou wijf nu niet en vont.
Goos. ’k Sech noch, en blijf’er by, dat ghy, en sy terstont
    Hier saemen saten, al schijnt dit jou vreemde maere,
    Of mienje, guytsack, dat mijn ooge kouse waere?
    (400) Gans lichters, heerschip, ’t is soo waer als ick hier stae:
    Is ’t niet Jeurye?
Jeur. ’k Mien ja.
Schout. Wat sechje mienje?
Jeur. Ja.
Schout. En liecht niet.
Goos. Secht toch ja.
Jeur. Ja, ja, ghy hoort het seggen.
Schout. Maeckje mijn leugens wijs, ’k sal u gevangen leggen,
    Wel jongman hoe ’s jou naem? men moet wat veerder gaen,
    (405) Hier moet een ent af zijn.
Kae. In geen Schouts boeck te staen,
    Indien ick schuldigh waer, soo was het tijdt te vragen,
    Of soose hier oock was, gelijck de Man liep klagen,
    Soo stont ick het u toe, maer nu ghy haer niet siet,
    Of ander Vrouw-volck, dunckt me dat mijn onrecht schiet.
Schout. (410) En ghy Waerdin, ick vraegh u op u Vrouwe waerheyt
    Of dese Man sijn Wijf hier noyt en komt?
May. De klaerheyt
    Bewijst het selfs, want siet, de Meester en de Knecht
    Die scheelen immers, dies klaegh ick mee van onrecht.
Schout. Wel Goose, dese luy bescheydelijck getuygen,
    (415) Dat ghy al dit beklach moet uyt u poote suygen.
Goos. Sy praten dat sy sweeten, ’t is gelijckwel waer,
    Ick bril noch niet, o neen, ’t gesicht dat is te klaer,
    ’k Geloof mijn oogen best, men sal ’t mijn niet ontpraten.
Schout. Dit segh jy, sy weer aers, dit klappen kan niet baten.
[fol. B4r]
Jeur. (420) Jae Schoutje lief, ’k sach oock, mijn Baes die het gelijck,
    ’t Was Vrou, ’t was Miesters Wijf, en hy, is dat geen blijck?
Schout. Wat deen die?
Jeur. Och ’k en durf, Heer sulcke boose sticke,
    Hy soende, en deed’ noch wat, ick kan ’t niet al verklicken.
Kae. Dat seghje nou, en flus soo meenden jy ’t, seer wel,
    (425) Heer Schout, hy weyffelt, ’t is een omgekocht gesel.
Goos. Wis, prooper het gelijck, ’k word by gort buyten westen,
    Schout-oom, mijn wijf die gaf noch al ’t gelach ten besten.
Schout. Sachje dat?
Goos. O jae!
Schout. En ghy maeckten geen gewach?
Goos. Wel neen, ’t was mijn genoegh (dochtme) doen ick het sagh,
    (430) En dunckt het jou nu vreemt dat sommige faljeere,
    Wanneer de Vrouwe dus de Manne winst verteere;
    ’k Misten nu lest acht hondert gulden uyt de kas,
    En ’k vraeghde mijn juweel waer ’t gelt gebleven was;
    Sy wist het niet, ick wou (met reen) wat woorden maecken,
    (435) Ja maet, sy beuckten mijn met hulp als een scharlaecken,
    ’t Bloet liepme van de kop, en ’k moest stil swijgen toe.
Kae. Maer wat voor arme reen, jou schent-brock, ’k weet niet hoe
    Dat ick u schelden kan, o Hoere-vooght! verdragen,
    ’t En deed de Schout, igort, ghy kreeght de huyt vol slagen.
Schout. (440) Wees stil, kom Goose, laet ons eens na uwent gaen,
    En sien of wy u Huys-vrouw vinde, (want van slaen
    En komt geen goet) en soo wy dan in huys niet raken,
    Soo sal ick d’heele nacht, al soeckent, met u waken.
Goos. Wat haest, terwijl raeckt sy met eeren moytjes wegh,
    (445) Ick blijf gelijck een mof.
Schout. Doeje gelijck ick segh,
    Een van mijn Dienaers sal de schilde-wacht wel houwen,
    ’k Moet sien wat oorsaeck dat dit spulletjen kan brouwen.
Goos. Onnoodigh, ’k weet gewis sy is in dese plaets,
    Schaf op Waerdin, kom Wijn en Bier, de kroegh moet vaets,
    (450) En soo goet dat wy ’t doen als and’re, ’t moet doch wesen,
May. Heer Schout, ick bidder om, besnoer de tongh van desen,
    Ghy reeckel, Beul en Galgh voor ou al veerdigh staen.
Schout. ’k Segh Goose dat ghy sult met mijn na huys toe gaen;
    Hoor Klaes, blijf hier soo langh.
Diend. Wel Heerschip.
Schout. Wilt op-passen.
Diend. (455) Dat sal ick doen, mijn sal geen radde vinck verrassen.
Goos. Adieu juffer Kladdebotters tot ick weer kom.
May. Adieu gat-vinck, gaet heen, en keert vry noyt weerom.
Kae. Heer Schout, met u verlof, ick sal den hoop vermeeren,
    En sien dat door sijn schant hy ons weerom sal eeren.            Binnen.
May. (460) Ghy zijt vergult rabaut, ge hebbet wel gemaeckt,
[fol. B4v]
    O Hooren-beest, dat ghy in ’t openbaer geraeckt,
    Wat kout ick sothoot, ba, hy is niet te beklagen,
    Want hy doet toch sijn best om hoorenen te dragen.                Binnen.
Claertje, met een half vat, en Schuursters gereetschap.
    Die dans ben ick ontgaen, nu vrees ick geen gevaer,
    (465) ’k Ben rechtevoort verblijt, hoe droef ick flusjes waer;
    Als Goose my dan t’huys dus beesigh komt te vinden,
    Soo kan ick al sijn waen wel nae mijn wil verblinden;
    Hy heeft mijn meer betrapt, maer hoe het was of niet,
    Hy had geen kans, o neen, hy jockt het schoon hy ’t siet;
    (470) Onthael ick altemet mijn speelnoots of mijn vriendtjes
    Met Waefels of gebraet, ick spaer hem steets de bientjes,
    En vraecht hy hoe ’k ’et krijch, ’k sech, man ick was belust,
    Ghy hebt mijn meugelijck te nacht te veel gekust,
    Dat merckten Peete Baef, die heeft het mijn gesonden,
    (475) ’t Was soo een beetje, als ghy sien kunt, gants geschonden;
    ’k Segh ’t is gegeve goet, ja geve tot zijn kost;
    Och! worden ick eens van die malle bloet verlost,
    Wie sou ’er luckiger als ick op aerde wesen,
    Soo hoefde ick nimmermeer voor overval te vreesen:
    (480) Somma sommarum, ’t is een averechte Min,
    Die ons verbinde sou, een hart, een ziel, een sin.
    Non fors, wy zijn getrout, en woone met malkander,
    Doch lust mijn wat, ick swijgh, en krijgh wel haest een ander.
    Daer hoor ick kloppe, wis, ’t is Karel of mijn Man.
Binnen, en met de Schout, Goose, Jeuriaan, en Dienaers weer uyt.
    (485) Wel wat is hier te doen? de Schout, wat komt my an!
Schout. Wel Vrouw-mens, hoe dus kloeck, by nacht te arrebeyen?
Cla. Ja wel, wat sou ick doen!
Schout. Nou, nou, ghy moet niet schreyen.
Cla. Wat sal ick doen, mijn Heer, wijl ick doch wachten moet,
    Verdrijf ick dus de tijdt, want siet mijn droncken bloet
    (490) Mist nimmer, maer gaet alle nachten meest uyt krollen;
    Wat noot waert, was hy dan te vreen noch met sijn snollen,
    Maer neen, hy stoot de voet staegh aen de drumpel, en
    Laet mijn soo veel niet toe dat ick eens spreecken ken.
Schout. Wel Goose, wat is dit? jou Vrouw die valt hier klachtigh,
    (495) En ghy klaecht over heur, hoe leefje dus tweedrachtigh?
Goos. Het lijckt wel tovery, ick sta gelijck versuft.
Cla. Wat schort mijn Man, Heer Schout, hoe staet hy dus verbluft?
    Wie heeft hy quaet gedaen, waer hebje hem gevonden?
Schout. Hy, seyt hy, heeft gesien dat g’ u trouw hebt geschonden;
    (500) Daer op soo heeft hy mijn ten huysen uyt gehaelt,
    En bracht mijn, daer hy u soo vuyl heeft af-gemaelt,
[fol. C1r]
    ’t Is, seyt hy, flus geschiet, wy meenden u te vinden.
Cla. Jou schellem, stucke diefs, wat durfje al onderwinden?
    ’t Is wonder dat de plaets, daer ghy jeloersen staet,
    (505) Jou niet op slockt, en stracx van selver open gaet.
    Hael jy de Schout om mijn? segh trouweloose reeckel?
Kae. Dat ’s lustigh, hael hem soo te deegh over de heeckel.
Jeur. O bloet, hoe salick toe! met wie hou ick het best?
    Want blijf ick met de Baes, dan is ’t voor mijn een nest,
    (510) Soo moet ick het gat uyt, en hiet ick hem oock liegen,
    Soo gaen ick mijn, en hem, voor al dit volck bedriegen.
    Ick heb het moy geklaert dat ick geen wit mocht sien.
Cla. Jou eerdief, is dit dat ’k voor mijn goet-doen verdien?
    Ghy sult jou noyt by mijn, dat sweer ick jou, verwarmen,
    (515) Heylige kuysheyt, sulje jou noyt mijns erbarmen,
    Ghy weet hoe vroom dat ick mijn al mijn leven droegh,
    Ghy weet dat ick mijn oogh op geen vermaecken sloegh,
    Als in mijn huys, och, och, ick kan niet langer spreecken,
    ’t Is of ick met een mes word in mijn hert gesteecken.
Goos. (520) Wel Jeury help me wat, en segh wat dat sy dee,
    Sagh jy ’t oock niet? segh op.
Jeur. Ja Baes, ick droomden ’t mee.
Schout. Wat seghje guyt? jou boef ick selje dat verleere,
    Dat ghy u Vrouw soo vuyl voor ’t volck gaet schand’liseeren.
Jeur. Olieve Schoutjen, och, o lieve Heer gena!
    (525) Gena mijn Heertjen, och! mijn moeyt mijn Miesters scha.
Diend. Beurs-kaetser, platje, kom.
Schout. Nou vat hem sonder rase.
Jeur. Waer wilje met mijn heen?
Diend. In ’t huysje sonder glase,
    Na ’t boeve veurlant, na de alderwiste trap,
    Daer men voor kleyn gelt krijght het Rasp-huys burgerschap.
Goos. (530) Heb jy het oock gedroomt, hoe picke kan dat koomen,
    Soo droom ick het dan mee, dit is wel seltsaem droomen.
Kae. Jou bloet, is ’t eers genoegh dat ghy dan sulck gewelt
    Gaet maecken, en de luy soo overdadigh schelt?
    Vrouwtje hoe dat ghy heet en weet ick niet, maer ’t spijtme
    (535) Dat uwe Man mijn voor u Pol uytschelt.
Cla. ’t Lijf rijtme
    Van al d’ontsteltheyt, o jou eervergeete guyt,
    Schantvleck van al mijn volck.
Schout. Wel dit ’s een vreemt besluyt.
Cla. Och Heer, dus soeckt hy steets mijn gouwe eer te vlecken
    Met een schijnheyligheyt, vol van Meniste trecken,
    (540) Wat woorden dat ick spreeck die sift hy, selde nacht
    Of dagh, of ’k word belaecht, dan is ’t, ick ga te wacht,
    Dan schuylt hy onder ’t bedt, ja sou ick sijn bedrijven
    U al verhale, men sou een boeck ’er vol af schrijven;
[fol. C1v]
    Och ick word soo benaut!                            Sy veynst in flaeut te vallen.
Schout. Nou hebje ’t wel geklaert.
Goos. (545) Och Wijfje, liefste moer.
Kae. Wat helpt het ofje baert,
    Geef aemtocht, ’t sal wel gaen, ’t sweet begint uyt te breecken.
Cla. Amy!
Goos. Liefste lief.
Cla. Ick wilje geen meer spreecken.
Goos. Och! sal jou Vrouwlijckheyt soo quaet op Goosen zijn?
    Ey liefste! ’t is mijn schult, vergeef me toch de pijn
    (550) En hertseer, die ’k u dee. Ga je nu voor mijn loopen?
    En sal ick nimmer van u vrintschap mogen hoopen?
    Soo sterf ick, Wijfje lief verhoor u echte Man.
Cla. Neen, nou noch noyt neem ick u in genaden an.
Goos. Sinje van stien, dat ghy geen vleyschlijck mensch wilt hooren?
    (555) Och! alderliefste Schout, ghy sult mijn sien versmooren
    Gelijck een doove-kool, indien ghy niet en maeckt
    Dat Goosen by sijn moye Claertjen onder raeckt.
Cla. Heer Schout neem Goose mee, ’k sal morge komme klagen
    Dat ick het met mijn Man niet langer kan verdragen.
Goos. (560) Neen lieve Vrouwtje, neen, och isser geen gena?
    Soo sterf ick als een martelaer waer dat ick ga,
    Mijn reyne Claertje, sie u Man dus deerlijck knielen.
Cla. Ick kanje voor geen Man, maer voor een fiel der fielen.
Schout. Wel nou, wat seghje, wilje dat hy mede gaet?
Cla. (565) Ick ben ’er mee te vreen.
Kae. Neen Peetje, niet soo quaet,
    Ghy zijt t’same getrout, d’eens schant is d’anders schanden.
Goos. Spreeck noch soo wat, dat bid ick met gevouwe handen.
Cla. Ick wil niet hooren.
Kae. Ey! gedenckt het is u Man.
Cla. Dat schaet niet, of hy ’t is, ick heb den dray daer van.
Goos. (570) Ey soete Schoutje, laet ick haer noch eens genaken;
    Mijn schoone Wijfje, sie, ick sal in ’t quijne raken
    Sooje niet na mijn hoort, heb ick aen u misdaen,
    Vergeet dat, ’k sal voortaen mijn leven niewers gaen,
    Dan waerje mijn gebiet, stelt dit uyt jou gedachten,
    (575) Dat bid ick, om de wil van soo veel lieve nachten
    Voor dese, om de wil van d’aldereerste reys
    Dat w’ ons vermaeckten, och! martelt niet meer dit vleys,
    Of ’k word al iens een schim; ey! laet ick jou bewegen.
Cla. Sijn lamm’re tongh maeckt mijn steets tot meedoogh genegen,
    (580) Maer of ’k u nou vergeef, ’t is morgen ’t selve weer.
Goos. Neen Claertje, neen mijn moer, neen deeg’lijckheyt, ick sweer
    Dat mijn dit en dat sla, soo ’k u oyt sal versteuren.
    Ey! lach een reys, en segh nou mallert laet u treuren.
Cla. Heer Schout, ’t schijnt dat een Vrouw niet langer quaet zijn kan,
[fol. C2r]
    Dan dat sy hoort en siet het smeecken van haer Man,
    Dies bid ick, dat ghy ’t hem ten besten b’lieft te houwen,
    Dat hy van mijn, sijn Wijf, soo bijster ginck wantrouwen.
Goos. Ja Schout-oom, doet dat doch, ick sal het dan eerst-daeghs
    Goet maecken, alle dingh komt somtijdts weer wel slaeghs,
    (590) Heb ickje meer van doen, ick sal geen ander soecken.
Schout. Al wel. ’t Is seecker veel, na dat ghy ons ginckt doecken,
    Dat ghy ’er soo af komt.
Kae. ’t Was een versinningh Heer.
Goos. En ghy mijn vriendt, ey! komt doch altemet eens weer,
    Ghy hebt de peys gemaeckt.
Kae. ’k Sal ’t doen.
Schout. ’k Sal jou mee leyden.
Goos. (595) Och neen! ick bid voor hem, nu wy weer met ons beyden
    Versoent zijn, laet mijn knecht dan niet in droefheyt staen.
Cla. Ja, ja, laet dat soo zijn.
Schout. Ick weet niet of ’t magh gaen.
    Wel nou, ’k onslaje, maer maeckje weer sulcke rancken,
    Soo sulje jou de koop soo reed’lijck niet bedancken.
Jeur. (600) Danck heb Heer Schout.
Schout. En ghy, leef vreedtsaem met men kaer.
Kae. Nou vrinden goede nacht.
Goos. Goe nacht ghy alle gaer.                                        Binnen.
Jeur. Ja seecker, ’tluckte wel dat ick ’er soo af raeckten,
    Mijn docht by gort dat ick Beuls-garde al schier smaeckten;
    Niet meer te klappen, neen, ick heb den dray ’er van,
    (605) Swijgh tongh, soo krijghje licht een veegh mee uyt de pan:
    Want heb ick Vrouw te vrindt, soo kan mijn niet faljeeren
    Van Bier-gelt, beste kost, en schoene, kouse, kleeren;
    En doet sy quaet, ’t komt op haer aen,
    Een yeder moet voor ’t sijne staen.

UYT.
J. N.
[fol. C2v: blanco]
Continue

Tekstkritiek:

vs. 159 is een weesrijm