Jan Vos: De klucht van Oene. 1642.
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton096590 - Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[fol. A1r]

DE

KLUCHT

VAN

OENE

DOOR

JAN VOS.

[Vignet: Stadswapen van Amsterdam]

t’AMSTELREDAM,
____________________

Ghedruckt by Severijn Thysz. op de Prince-graft achter ’t Schouwburgh.
__________________________________________

Voor AELTIE VERWOU, Boeckverkoopster op den Mid-
del-dam, in ’t Schuldt-boeck. ANNO 1642.


[fol. A1v]

Namen der Personaedjen.

 Lichte FYTIE, Oenes Wijf.
 RITZAERD, Fijtjes Pol.
 OENEN.
FOPPE,
JEURIAEN
 } Twee Ratel-wachten.

    Het Toneel is in en by ’t Huys, van &c.
Continue
[fol. A2r]
Fijtje. Ritzaert.
                  WAt dunckje, Ritzaert, seg, heb ickme woort ehouwen?
Ritzaerd.    Wat dat den Hel niet kan, dat doen de ritse vrouwen.
Oene roept van binnen.
                  Hou Fijtje, Fytje, hou wat doeje van het bedt?
Fijt.           Ick gae iens nae ’t Sekreet want de pot is verset.
Oene.        (5) Ick seghje kom weerom.
Fijtje.         Het soume licht ontschieten.
Oene.        Waer blijfje, hoorje niet?
Fijtje.         ’k Kant ummers niet uyt swieten.
Oene.        Slaeter wat eyren in, hoorje? maecket wat kort.
Ritzaerd.        De aenslach is misluckt.
Fijtje.         Dats niet of Oene gnort;
                  Ick weet de sottebol wel drae in ’t slaep te sussen,
                  (10) Dan keune we malkaer wel sonder schreumen kussen,
Oene.        Hou Fytje hoorjet niet, hoe maeckjet daer soo langh?
                  Ick komje strickstracx by mit ien schaer of met ien tangh.
Fijtje.         Rust Jyje hooft me vaer ’t sel nou mit ien veegh lucken.
Oene.        k’Wou in die selfde tijt mijn darmen wel leeg drucken.
Fijtje.         (15) Kom schuylje in de wiegh, ons kint is byme snaer,
                  En Oene weettet niet, dies isser geen ghevaer.

                                      Drie Moffen en drie Vincken
                                  Drie Moffen en drie Vincken
                  Waren vroegh op van slenterdomden dom diederledeynen,
                                  (20) Die waren vroegh opgestaen:
                                  Drie uyrtjes voor den daghe
                                  Drie uyrtjes voor den daghe,
                  Te Gorcum op de slenterdomden dom diederledeynen,
                                  Te Gorcum soudese gaen.

                                      (25) Toen sy te Gorcum quamen
                                  Toen sy te Gorcum quamen
                  Te Gorcum op de slenterdomden dom diederledeynen,
                                  En te Gorcum op den Dijck;
                                  Toen braecken al de Eyeren
                                  (30) Toen braecken al de Eyeren,
                  De Botter viel in de slenterdomden dom diederledeynen,
                                  En de Botter viel in ’t slijk.

                                      Och Plompert, seyse plompert,
                                  Och Plompert, seyse plompert:
                  (35) Loopt t’huys en haelt ien slenterdomden dom diederledeyne,
                                  Loopt nae huys en haelt een haeck:
[fol. A2v]
                                  Laet ons de Botter visse
                                  Laet ons de Botter visse,
                  Eer datse noch van slenterdomden dom diederledeynen:
                                  (40) Eer datse te gronde gaet.

                                  ’t Is me niet om de Botter,
                                  ’t Is me niet om de Botter,
                  Maer ’t is me om de slenterdomden dom diederledeynen,
                                  Maer ’t is me om de doeck,
                                  (45) Ick sneese gister-avondt,
                                  Ick sneese gister-avondt:
                  Van Plomperts beste slenterdomden dom diederledeyne,
                                  Van me Plomperts beste Broeck.

                                  Hebje van mijne beste,
                                  (50) Hebje van mijne beste,
                  Ja van me beste slenterdomden dom diederledeyne,
                                  Eene Botterdoek gemaeckt:
                                  Wie isser van sen leven,
                                  Wie isser van sen leven,
                  (55) Wie isser van sijn slenterdomden dom diederledeynen,
                  Aen soo vuylen Hoer eraeckt.
                  Het me Kijnt ien hoesje ekrijght? is het Galletje over eloopen,
                  Je selt ien duyt aen rosijntjes, met ien wittebroots koeckje koopen,
                  Och, Och, me Schaepje och, ick bin met jou belaen,
                  (60) Je selt mitje Memmetje totje Bebbaetje gaen.
Oenen, Fijtje, Ritzaerd.
                  Wel Fijtje wat is hier? dus inde nacht te singen?
Fijtje.         ’t Kijnt stelt de pijpe Vaer ’t sou schier uyt de wiegh springen.
Oene.        Sus, sus, jou stoute boeff, legh stil jou arge gast,
                  Je moet haest in de Broeck me dunckt dat jy de wiegh ontwast,
                  (65) Dan sal ’k je School besteen by Miester Floor de vreemdert
                  Liert dan e, n, tuttel-ende, b, a, ba, bo in ’t groot-eemdert.
Fijtje.         Nou kijk je Taet iens an, so krijgt hy licht ien duyt uyt sen tas.
Oene.        Hy lijcktme aers noch aers of hy uyt mijn aensicht esneen was.
Fijtje.         Mijn Kijntje het epist, ey haelt een drooghe luyer.
Oene.        (70) De Jonge wil Mammen geef hem je volste Uyer.
                  Ick loop nae binnen toe.
Ritzaerd.    Men brant hier hoorenen, ick kies het haese pat.
Fijtje.         Ick volgme Ritzaerd nae.
Ritzaerd.    Verschuylen wy hier wat.
Oenen, Ritzaerd, Fijtje.
                  Sta Ritzaerd, Ritzaerd stae. waer wilje mit Fijtje loopen?
                  Hou stal, of ick salje levendich het vel of stroopen,
                  (75) Al wasser Sinjeur Roggestart, en Juffvrouw konkelpijps by,
[fol. A3r]
Ritzaerd.    Ick heb gien noot van hangen, Suyker-stelen is te soete dievery,
Oene.        ’k Duwje wel datelik met ien mes inje rubben,
                  ’k Sweer byme tureluyr dat ickje stracx sel lubben,
                  Ick raeye kom weerom, ier icker mier op vloeck:
Fijtje.        (80) Dat loof ick wel, je bint ien dubbelde kater, je vyst door ’t hemt inde broeck.
Oene.        ’k Segh datje Fijtje weer geeft of de Duyvel sel de keers houwen.
Fijt.            Heruyt kapstock, de mantel is van huys, je gaet de stoel voorje naers klouwen.
Oene.        Ick sel morgen nae den Dam gaen, en soecken nae Procreur Boom,
Fijtje.         Ick selje nae blase, en nae pisse, dan hebje veur wint, en veur stroom:
Oene.        (85) Wat of de Meer wel mient: of mientse dat ick mal bin?
Fijtje.         Je bint ien man als ien paerde-vijgh, daer en is gien gal in.
Oene.        Ier dat ien uur ten eynd’ is, sal ick schicken dat ick van’er hoor:
Fijtje.         Doet soo schickt alle dingh op sen stee de pispot op ’t Tresoor.
Oene.        Had ikme kortelas, en waer ick dan in ’t Hernas,
                  (90) Ick souse nae ’t gat veteren, as ien twiede Olifarnas,
                  Ick trots Graeff Olykoeck, ien man as are anderhalf,
                  Laet kome wie dat wil, al wast de Geuse Duyvel Duckdalff,
                  Ick bin ien man as ien Cammiel, ja ien man as ien Drommedarus.
Ritzaerd.    Je bint ien man alliens as ien spiritus Familiarus:
Oene.        (95) ’k Sel alle gaeten doorsnoffelen, en zoeken nae de Guyt.
Ritzaerd.    Diesen neus in alle gaten wil steecken, haeltser dickwils bestruyft uyt.
Oene.        Sou ick Fijtje soo quijt wesen? dat soume al mijn leven moeyen,
                  Zy is noch so jong, datmer de ooren van ’t Hooft snee se souwener van self weer an groeyen,
                  Daer by hetse ien gehoorsame mont, die asse maer lacht om ien treuyse luys,
                  (100) Van ’t iene Oor tot’et aer loopt en komt van self weer t’huys,
                  Haer rondom kakelbont en pimpelpaersse wangen,
                  Soumen int Gasthuis voor tinnepispotten aen de bedsteen te pronck hangen.
                  Op’er kammoesde lipjes, en op ’er Neusje van die selfde kleur,
                  Leesme de Story van Orssel en Valentijn en van Blancefleur,
                  (105) Veur haer veurhoofd, met mier as duysent Fransse ployen,
                  Sietme ’t beleg van Oostende, en de vermaerde destructie van Troyen
                  Maer dats al even veul, hier dient nou so veel spreeckens niet.
Fijtje.         Binje sot Styn, steect jou neers van ’t bed, zo bekladje de dekens niet.
Oene.        Dat hier ien Heyen was, ’k liet iens inme handt kijcken:
Ritzaerd.    (110) Nou dient gelegentheit om Oenen uyt te strijken.
Oene.        Wel hoe, ist hier al deegh, segh op wie hoor ick daer?
Ritzaerd.    De Duyvels-miester selfs, of anders Tovenaer.
Oene.        So wou ick wel datje me wat raet gaf Monseur Duyvels-miester:
                  Want mijn Wijf is op de bien met ien Venus-Priester.
                  (115) Waer deur dat icker gun, tot straff van ’t onwaerde feyt,
                  Datse, asse sterft, blint van de Aerde scheyt.
Ritzaerd.    Het is ien kleynigheit ien aer by ’t Wijf te laten,
                  De geen die sullicx doet, doet werk van Caritaten.
Oene.        Hoe werck van Carritaet? dat luytmen al te schalck.
                  (120) Had ick Dibberich etrout in de blaeuwestiene blaes balck,
[fol. A3v]
                  Ick had beter edaen of Lobberich mit de Mamme,
                  Of Woutertje Lammerts, oft Lammertje Lammerts in de Lamme,
                  Naest Lamme Lammert Lammertsz. inde lamme Lammere-straet
                  Dicht by de Lammere kooy daer ’t Lamme Lam in Lamme Lammert Lammertsz. gevel staet:
                  (125) Och Oene seyde die laet my alleen op jou liefde hoopen,
                  Of anders selje mijn de pekel zien ontloopen.
                  Wel hoe; en spreeckje niet? of en voelje gien minne-vuur?
                  Ja, ja, sey ick, loop kacken by daech, de keersse binne duur.
                  Sie (zeyse) watje doet, ick bin de Peet van Juffvrou Krotten,
                  (130) Allernaest de drie verkeerde Spaens-leere Mostert potten:
                  Daerom beraetje wel en wilme ook te woort staen,
                  Want ick bin soo verbranst hiet, je sout wel ien Ey inme poort braen,
                  Daer by doetme ’t hooft so besuckt sier dat icket je niet half kan segge.
                  Doetje hooft sier, sey ick, mijn naers doet sier, willewe de ziecke by menkaer legge?
                  (135) En Tanneken Boterams maeckten ick lest soo dertel warm,
                  Dat de liefde uyt haer blaes schoot tot achter in haer kartel-darm:
                  Maer se was so morssich dat diese de borsten wou raecken,
                  Tastese met een pol-lepel, om dat hy sijn handen niet vuil sou maken:
                  Maer se had’er ien deugt by, want se bleef soo op ’er religi staen,
                  (140) Datse al-te-mets wel zey, ier ick van me geloof wou gaen,
                  Of ier ick op het pad van de verdoemenis wou dwalen,
                  ’k Had liever datme de duycker van stonden aen quam halen,
                  Soo binje zey ick, al ien stantvastighe Meydt,
                  Dat deynk ick wel, zeyse, men moet al veel doen om sijn zaligheyt.
Ritzaerd.    (145) Swijgh, swijgh, al langh enoech, want datje me verstoorde.
Oene.        ’k Heb veel liever datje inme sekreet valt as in me woorde.
Rit.            Ick raedje datje swijght, en gaet ook flucx van hier,
                  Maer sooje hulp begeert komt over ien quartier,
                  Ick selje hulpsaem sijn.*
Oene.        Heb jy ’t soo veur-enomen?
                  (150) Ick binner mee te vreen om flusjes weer te komen,
                  Om dan te deegh te sien hoe dat mijn saeck voort gaet.
Fijtje.         Gaet treuselaer gaet Gort gunt datje de moort slaet.
Ritzaerd.    Nou gaet het na mijn sin.
Fijtje.         Ick bin met ’t stick belaede.
Ritzaerd.    Ick selme gaen verklien in Tovenaers gewaede,
                  (155) En schuylen ’t aengesicht in een bemorste grijns,
                  So heeft de Tover-kunst by ’t volck al vry wat schijns.
Fijtje.         Ey maeckje dan geriet.
Ritzaerd.    Ick sel op alles letten.
Fijtje.         ’k Sweer dat ick Oenes hooft mit hoorens sal besetten,
                  Die gorten-teller, die henne-taster, die treuselaer,
                  (160) Hy doet hem op as Delffs-Engels, en ’t is noch qualijck peuselaer.
                  Com ick hem altemet ien reys om ien goedt woort smeecken,
                  Wat het hy te doen? hy hout sijn mont en laet zijn poort spreecken,
[fol. A4r]
                  Seg ick liefste je weet wel dat ick sulcke vlagen haet,
                  Dan staet hy en grijnst als de duyvel tegen de dageraet.
                  (165) Onder daegs docht ick, ick moet hem iens zoetjes aan de veter tockelen
                  Dan sel hy, het hy bloet in ’t lijf, wel wat te beter hockelen,
                  Maer toen ick quam, ’t was van hier of ick selje de bienen aan sticken slaen,
                  Al souje, jy ritse-meer, al jou leven op kricken gaen.
                  Ick sel na de Schout loopen, en vragen of ickje op mach sluyten.
                  (170) Wilje loopen (sey ick) zo loop ien beer inde naers zo selje niet weerom stuyten,
                  Wel ben ick geck, dat ick hier mit ick en weet niet wie praet?
                  Ick mach na huys gaen, want men dunkt dat de klock daer twee slaet.
                 
Oenen.
                      Dat gaet na de Duyvels-miester al souwer een Kindt of koomen,
                  Al wast de Duyvel selff, ick souwer niet voor schroomen,
                  (175) ’k Heb wel eer (in mijn slaep) een roof uyt de hel ebrocht,
                  O Elemalementen wat heb ick daer al vreemde dingen besocht,
                  Wat swierdener al bonte Vliegers, wat al Graeffinne doecken,
                  Wat al Fullepe mantels, wat al Fluwiele broecken,
                  Hier was Janalleman: daer Gerrit Aldewerelt: gins ellikien:
                  (180) Hier heb ick Labbekack: en daer verneem al esien,
                  De rappige Fransjes waereneer aen Contermans staert eregen,
                  Daer ’er de Duyvel, als hy druckte, een of scheurde om de pars mee te vegen:
                  De geltzuchtige woeckenaers, wel eer tot de ooren toe in ’t bont,
                  Worden’er gesmolte gout door een silv’re trechter gegoten in’er mont:
                  (185) d’Advocaten en Procureurs, van jongs op ebrocht tot liegen,
                  Hebben’er elck een ringh deur de tongh, om datse de duyvels niet selle bedriegen.
                  De Backers die ’t broodt veel lichter maken als den eysch,
                  Worden’er ’t wicht, met heete tanghen, enepen uyt haer vleys:
                  De kreupele Snyers, die ’t Laecken door ’t oogh vande schaer rocken,
                  (190) Worden’er tot straff, deur ’t oogh van een gloeyende schaer etrocken:
                  De Kocx, die Katten en Honden voor Haesen en Conynen verkoopen, worden’er estroopt,
                  En aen ’t spit esteecken, en met Haentje-mans peeckstock bedroopt:
                  De Cassiers, die d’eerbaerheyt van haer Miesters Kas verkrachten,
                  Tellen’er nacht en dagh niet aers als vyerighe stucken van Achten,
                  (195) De Meulenaers, die ’t Kooren uyt vreemde sacken hebben ehaelt,
                  Wordenner op een Grut-meulen, so fijn als tarwe-meel emaelt,
                  De Glasemaeckers, die vijf duym voor een voet schrijven, dat ick selfs heb bevonden,
                  Wordenner deur ien loodwijn, soo dun as ien Ael en soo langh as ien pieck ewonden:
                  De Waerden, die de kannen niet te deegh vol tappen, en het bier
                  (200) Met water mengen, wordener ekooct op ien onsichtbaer vier,
                  Want datse ’t vier sagen zey de Duyvel, se souwent as je self wel kent gissen,
                  Met water uyt hosen, of ten minsten uyt pissen,
                  [fol. A4v]
                  Soo binse het ewent met water om te gaen:
                  ’t Wasser so vol Notarisen en Secretarisen datmer quaelijck stil kon staen:
                  (205) De Docters end’ Aptekers en Barbiers, komen’er met zulke groote hoopen,
                  Dat de Duyvels dickwils vreesen datse den Hel noch of selle loopen,
                  En vermoorden al watter is, tot in de diepste kolck:
                  Want daer bin gien groter beuls, noch gien meer moordenaers inde werelt als dat volck:
                  d’Apteeckers werden’er soo langh in een Vijsel gestampt datse beginnen te stincken,
                  (210) Dan geeftmer ’t stof, met mensche miegh emenght aen de Doctoren te drincken:
                  De Barbiers worden ’er ecorresijft en ’t bloedt af etapt en evlijmt,
                  De Pasquillemaeckers, die van eerlijcke luy hebben erijmt,
                  Worden ’er by de Labbe-kacken in een brandende oven esmeten:
                  En in ’t midden van ’t vier tonenser noch als Poëten,
                  (215) Want se huylen en krijten zo net op rijm datter niet ien silb aen scheelt:
                  De Pachters en Deurwaerders, wel ier van bloet-suygers eteelt,
                  En de Solisiteurs, die ’t vleys en ’t bloedt van Wed’wen en Weesen verslonden,
                  Worden’er aen flenters escheurt van Lucifers honden:
                  De gefalieerde toonener quitancies, maerse waren van pampier,
                  (220) En dat is in den Hel, al eveliens, as Bossecruyt in ’t vyer,
                  Daerom brochtse de Duyvel by de beurse-snijders in ’t kot van de dieven:
                  De Quacksalvers quamen’er met’er esegelde Brieven,
                  Maer Lucifer sey: brengtse in ’t verneys by de moordenaers aen een kant,
                  En laetse daer besoecke offer salf oock goet is veur de helse brant.
                  (225) Het volck dat niet van goet doen oft van de Kerck mach hooren spreken
                  Sittenner alle-gaer op hekels en hooren’er de Duyvel de passy preken:
                  De Hooren-dragers die so luy sijn datter ’t hiele Landt van waecht,
                  Worden de hoorens op ’t hoeckje van den Hel, dicht aen ’t Hooft of esaegt,
                  Wantse souwen aers niet wel deur de poort kennen* raecken,
                  (230) En vande tacken, sach ick de duyvels hegten tot moortprieme maken,
                  En Dobbel-stienen, ick docht dit Goddeloose zaet,
                  Dient de Duyvel, soo wel nouwse doodt binnen, als doense leefde, tot allerhande quaet.
                  Toen kreech ick honger, beginje honger te krijgen? sey de Duyvel,
                  Soo sel ickje wel ien Advocaet aen ’t spit rijgen, want wy hebben aers gien suyvel,
                  (235) Die elardeert is met ien thien of en twintig Procureurs,
                  En bedropen hem met’et vet van ien deel Soliciteurs,
                  Terwijl hy veur een vyer van Deurwaerders word ebraden:
                  Neen (seyd ick) dat is Heyntje-mans kost daer meughje jou self mee versaden.
                  Al wast dat ick ien Inct-pot, of ien Inck-koker had,
                  (240) Die so groot was als het Heydelbergsche Wijnvat,
                  Daer negen hondert en ’t sestig Amen Wijn in kennen,
                  Daer toe driemael soo veul, ja viermael so veul schrijf pennen,
                  Als Spiessen in ’t Leger van den Oversten Kluyt,
[fol. B1r]
                  En dat elck soo groot was, als de groote mast op ’t Schip van Sinte Reynuyt,
                  (245) Daer de Stuyrman sijn hut en de kok sijn kombuys in maeckte,
                  Die soo hooch was datse mette Mars aen den Hemel raeckte,
                  En dat ick dan een Boeck had so groot as de Spaensche Zee int ront,
                  Noch sou ick niet halff kunnen schrijven, wat dat ic inden Hel al vont.
Ritzaerd, Oenen.
                  Wie daer?    Oene.  Goeden dag speciael.    Ritzaerd.  Hier soo geen mier te snacken,
                  (250) Of ick doeje de broeck tot opje hiele sacken.
Oene.        Bin jy de Tovenaer, om wie dat ick hier kom?
Ritzaerd.    Ick gae in ’t naerst der nacht met Lucifer voor mom,
                  Op Belsebuycx bancket, met sleep van zwarte Saters,
                  En danser op ’t gelol van katten en van Katers.
Oene.        (255) Wat binje dan voor ien?    Ritzaerd.   ’k Woon onder dit gewelf.
                  Nachtmerry is me naem, ick ben de Weerwolf zelf.
Oene.        Wat kanje dan al doen?    Ritzaerd.   Ick kan de dunne winden,
                  Trots ’t Noorts, en ’t lapsche volk, in leere sacke binden:
                  Als ick me aenghesicht met duyvels dreck bespat,
                  (260) Vervorm ick in een mieuw of in ien swarte kat.
                  Ick doese die ’t me lust (al doet het yder gruwen)
                  Pampier, en hayr, en lint, en stroo, en spelde spuwen;
                  En turff, en kalck, en Vlas: Ick kan, deur mijn verstant
                  De opgeschafte spijs veranderen in sant,
                  (265) Ja spijt Aecht sonder siel: ick ry aen alle oorden,
                  Op ien driebiende bock: ick heb, deur kracht van woorden,
                  De Seun van gayle Aert (al dunkt het yder vremt)
                  Verandert in ien luys en deed hem in het hemt,
                  En op het naeckte lijf van Marry neersjes komen:
                  (270) Die hy in sulcken schijn haer maegdom het ontnomen
                  ’k Heb ritse Angeniet doen kijcken in ien glas,
                  Dat Hermen Filebaert haer rechte vryer was.
                  En duisent dingen meer.    Oene.  Asje alle ding soo kunstig weet te kuypen,*
                  Kanje dan wel deur ’t oog van ien naelt of deur ’t gat van ien klincksnoer kruypen?
Ritzaerd.    (275) Dat is me slechste kunst, dat kan wel stracx geschien.
Oene.        Kanje dan wel Brandewijn of Soetemelck tappen uyt ien straetstien?
Ritzaerd.    Ick kan wel met ien stroo ’t hooft vanje schouwren snyen,
Oene.        Kanje dan wel, as ien Kolrijster, op ien Beusemstok uyt de schoorstien rijen?
Ritzaerd.    Ick heb noch gustre nacht evlogen as ien kray.
Oene.        (280) Kanje dan wel ien wegeluys doen klappen as ien Papegay?
Ritzaerd.    Geen dingen bin soo vreemt of ick weetse te klaeren.
Oene.        Kan je dan wel in ien Eys dop of in ien mosselschulp nae Oost-Inje varen,
[fol. B1v]
                  Met ien seyl van ien spinweb, en sturen mit ien naelt in plaets van ien roer?
                  Weetje wel datme wijf niet poort vast is, wel te verstaen ien Hoer?
Ritzaerd.    (285) Sta eerst in dese Kringh, ick seler iens nae lesen.
Ritzaerd set Oene in ien kringh van Bosschekruyt,
en begint te Toveren.
Oene.        Twee schinckels met ien klaeuw, wat pocken sel dit wesen?
                  Drie hoorens met ien koot, vijf kriecken met ien kars,
                  ’t Is de nickers kramery, hy loopt met Heyntje-mans Mars:
                  Hy preutelt binnens mond, ay hoor, hoe langer, hoe rasser.
Ritzaerd.    (290) He, Sa, vo, been marke troy, kom poesme de krasser,
                  Ocsius, Kocksius, Noctius, Bocksius,
                  Homenus, Domenus, Bomenus, Romenus,
                  Arius, Darius, Blarius, Larius.
                  Voort watter wort bestiert door ’t loopen der Planeten,
Oene.        (295) Voorseecker het deuse man ’t Latijn met pollepels egeten.
Ritzaerd.    Inquam koenat, Rekoolatt, katan, Extra, struyfalibol.
Oene.        Hoo, hoo, praetje van struyf? ick druckie wel ien baly vol.
Ritzaerd.    Belsibucq, Lucifer, Pollepel, Schuymspaen, komt alles in persibel.
Oene.        Daer leest hy ’t Duyvels paternoster uyt Haentjemans Bybel:
Ritzaerd.    (300) Firlementis, Swijnentis, Schoeschentis, lagardefrooy.
Oene.        Die tarm is eraept uyt Sinte Pieters palsrock uyt de derde ploy.
Ritzaerd.    Rijst onder aerts gespuys, en laet op Aert je luymen sien.
Oene.        Bymesieter nae hy het de Droes betovert met ien pruymestien.
Ritzaerd.                Oliman, Soliman, Foliman, Boliman,
                              (305) Alius, Falius, Malius, Salius,
                              Mickeran, Lickeran, Wickeran, Nickeran.
Oene.        Hy praet van de Nicker, sou onse Lieveneer wel van huys wesen?
Ritzaerd.    Rep van gien Lieveneer, of je meucht wel voor de Nicker vreesen.
Oene.        Dat liege Latijn was, hy was nae mijn verstant,
                  (310) De allergelierste Doctoor, in ’t hiele Landt.
Ritzaerd.    Waer blijft de Droes van Delft?    Oen.  Dat komt seker schrander,
                  De Duyvel van Delft, is dat niet ien ebooren Hollander?
Ritzaerd.    Wat segje daer jou guyt?
Oene.        Ick vraegje nae me vrou.
Ritzaerd.    Nae dat ick hier bevijn soo isse je hiel trou.
                  (315) Maer om het recht bescheyt, so maeckter eerst jou werck of,
                  Om over ien klein uyr te gaen op ’t Zuyer Kerckhof,
                  Daer selje dicht aen ’t dack ien diepe hooren sien,
                  En in die selfde Horn, is ien beswooren stien,
                  Die jou (asje se draecht) in ’t wesen sel vervormen,
                  (320) Van dieje nacht Casteel, bywijle komt bestormen:
                  Siet dan of Fijtje jou, of Ritzaerd heeft bemint.
Oene.        Hoe kom ick byde Horn, dat dient wel ierst versint?
[fol. B2r]
Ritzaerd.    Op ’t Zuyer Kerckhof, daer bin vier ouwe Sarcken,
                  Die eertijts bin ebracht uyt ’t Rijck van Denemarcken,
                  (325) Elck met ien graf gedicht, daer ien Hoogduyts Poët,
                  Wel sevendallef Jaer, sijn herssens op versleet,
                  Die moetje nae malkaer eerbiedelijcke lesen,
                  Dan selje in een mand die daer gheriet sel wesen,
                  Al prevelende treen, en spreecken dit rondeel:
                  (330) Orisa, Lambatisa, Schoenmisa, Koekernotes, Koekernoteel.
                  So dra en is die spreuk niet aen mekaer eschakelt,
                  Ofje word met de mand, tot aen het dack etakelt.
Oene.*      Schoon datme van Docter Faustus wel ier groot wonder sach,
                  So is hy by jou niet meer as ien veest by ien donderslach.
Ritzaerd.    (335) Com smeerje met dit gruys, ewijt door mijn Sermony,
                  So krijghje in der yl ien swarte Duyvels Trony,
Oene.        Wel smeertet’er maer an.
Ritzaerd.    Nou ickje aensicht strijck,
                  Wordje de Duyvel self in alle dingh ghelijck.
Oene.        Sooje kunst goet is sel ickje iens te bier noon, inde berg van weelde.
Ritzaerd.    (340) Met goe luy is goed doen (sey de Koster) en hy ontkleede de beelden.
                  ’t Is tijt voor jou te gaen, de Droes toont hem aers gram,
Oene.        Dat is ien kleynigheyt, ick wou wel dat hy quam.
Ritzaerd.    Wel binjer op belust, hy selje self bejegenen.
Oene.        Ja alle dingh is meugelijck, maer ’t wil gien gelt regenen.
Ritzaerd.    (345) He, ho, onsikocx, Calandarina, Le, bo, bonsibocx, malandarina, Ronsifocx
                  Comt flucx uyt ’t Vegevier mit jou beroeste pieck.
Oene.        As de duyvel sterft sel de Nicker komen, maer hy is noch niet iens sieck.
Ritzaerd.    In dit bladt moet ick ’t sien, waer dat ickse sel vinnen.
Oene.        Sie achter in mijn Allemanack, hoe veel dagen datter in ien maent binnen.
Ritzaerd.    (350) Me dunckt het hels gebroet dat moet noch veer van hier zijn.
Oene.        Ick denck datse allegaer in Nobes kroeg te Bier zijn.
Ritzaerd steeckt ’t Boskruyt aen.
                  Hier komt de Duyvel self vol Ysselijcke flickers.
Oene.        O doot de Duyvel komt met hondert duysent Nickers.
Ritzaerd.    Ick sel hem vervolgen om te sien hoe veer dat hy sijn vaert het,
                  (355) Want hy loopt as ien hondt, die ien kneppel an sijn steert het.
Foppe, Jeuriaen.
                  Rijst uyt den slaep, den dach die naeckt, vreest altijt Godt,
                  Houdt zijn Ghebodt, vier uuren het de klock,
Fop.        Is loghenachtighe Lijsbet door de Solder evallen, en hetser niet sier edaen,
[fol. B2v]
                  Hoe pocken kan dat wesen, dat kan ickme niet verstaen?
Jeuriaen.        (360) Doetje dat sulcken wonder?    Fop.  Wel Jae’t.    Jeuriaen.  Wil ickje wat seggen?
                  Daer ien Labbekack sel vallen daer komt de Duyvel ierst ien kusse legghen.
                  Want ien Labbekack kan hem niet ontgaen asje self wel weet.
                  En so langh asse hier leeft doetse Janalleman leet,
                  En die leet geschiet, wilt dikwils mit wreecken betalen,
                  (365) Dan het de Duyvel Actie om de Labbekak en de wreecker te haelen,
                  Dats ien dubbeld vetje, dan ist Kermes inde Hel.
                  O daer ien Labbekack in de buurt woont, dat komt de Duyvel so wel:
                  Hy behoeft nergens voor te sorgen, se kan de helse acker selfs wel ploegen.
Foppe.        Com gaenwe om ien soopje, in ien van deuse kroegen,
Oene, Ritzaerd.
                  (370) Eer ick op’et Kerckhoff gae, moet ickme mit Monseur licpotje salven,
                  Amerael, Generael van alle roodneusen, en nuchtere-kalven,
                  Veldmaerschalck van Lootgieters, van Leydeckers, van Pelssers, van Wevers en schreurs:
                  Sergant Majeur van Timmerluy, van Metselaers, van Smits en aere Kitte-breurs:
                  Geweldige Provoost van Robijnen, van Diamanten, van Korbonckelen en etterige puysten:
                  (375) Cornel van Schiatika, van Podegran, van Chiraghgra van schuddende hoofden, en bevende vuysten:
                  Overman van ’t Turfdragers, van ’t Bierdragers, van ’t Waegdragers, en ’t Koorendragers Convent:
                  Secretaris van ’t Wagenaers, van ’t Schuytevoers, van ’t Slepers en Kruyers Parlement:
                  Bybel en Categismus, van Diefleyers, van Brillekramers, van dobbelaers en zangers:
                  Eenige Leer en troost van Quacksalvers, van Schoorsteenveeghers, van Beerstekers en rottevangers:
                  (380) O ferheer, o Luytersche Sendbrieff, nae de Confessi van Augsborch:
                  O Lubeck, o Rostick, o Bruynswijck, o Bredael, o Rotterdam, o gatje vol! o hertje sonder sorch:
                  Portier en Kamerlingh van soo veul Vrouwen’er slooten,
                  O Goud en Silver-smit, die de Waerdinnen haer Ringhen en sleutelreecxen doet vergrooten:
                  O Seun van bytebier, die hy by droncke Stijn hadt,
                  (385) Van Pater Kitte-breur edoopt in ’t Heydelberchse Wijnvat,
                  Daer Sinjeur packebier hem asie Peet vertoonde;
                  Die jou so rijkelijk tot Pillegelt beloonde:
                  Met Salm, met Raff, met rekelingh, met Krabbe, met garnalen, en met kruydige worst,
                  Met Kappers, met Olyven, met Anssioves, met Cavejaer, al kost voor een swelchsiecke borst.
[fol. B3r]
                  (390) Leef hondert duysent Jaer, ja twee hondert duysent Jaer, natgierige keeletrooster,
                  O Munnik, o Knunnik, o Pater, o mater, van Sinte Bacchus Klooster:
                  Dat smaecktme, dat raecktme, niet ien droppel salme ontgaen.
                  Myn buyk staet zo espannen, men souwer ien Oliphant op dootslaen.
                  Hier is de iene Sarck, laet sien hoe luyttet schrift?
Oene leest.        (395) Hier onder dese Sarck, leyt Geeraert van der Scharen,
                  Hy sturrif veur den Noen, om ’t middaghmael te sparen.
Oene spr.        Ick sel soo gierich niet wesen, want als ick van de wereldt meen te scheyen,
                  So sel ickme zo dick eten, datseme nae de doot-kist moeten leyen.
Hier is de twiede Sark.
Hy leest.    Root een mool, wie onder desen steen licht begroven.
                  (400) Den woorden Farheer, Gim Cloosen, van Berrebeeck,
                  Die hem soo voockmools met Kooldeschool pleech te loven.
                  Want het edel Koldeschool, was al zijn gepreeck.
                  Hy is te Etdorp in ’t Coldeschool huys gebooren,
                  Door het Koldeschool heeft hy zijn leve verlooren,
                  (405) Het Koldeschool hem oock in sijnen beenen quam.
                  Door het Koldeschool kreegh hy ook dat Podegram.
                  Coldeschool, Coldeschool dat was zijn leste woort,
                  Door met stapten hy soo zolich in ’s Hemmels Poort,
                  Nu ligt hy begroven onder dees blauwe stien,*
                  (410) En hy sou noch soo goren een Koldeschool sien.
                  Koldeschool, Koldeschool, was altijts sijn verhool,
                  Nou is hy in ’s Hemels Sool, on vretter das euwige Koldeschool.
Oene spr.    Comt hier, te Amsterdam, sulck ien Ferheer iens te staen,
                  Soo sal ick alle daech, as hy van Koldeschael wil preecken, in de Kerck gaen.
Hier is de derde Sarck.
Hy leest.                        (415) Nicasianus Pondt,
                                  Leyd onder dese Sarcke,
                                  Hy leefden als ien Hondt,
                                  En sturrif als ien Varcken.
Oene spr.    Hy het edocht, ’t is eerlijcker as ien Varcken, dan as ien Hondt te sterven,
                  (420) Want sterf ick as ien Hond, so sel ick ’t graf niet kunnen verwerven.
Hier is de vierde Sarck.
Hy leest.    Hier onder leyt myn Wijf Margriet.
                  Of ik’er voor bidden wil, dat weet ick niet.
[fol. B3v]
                                  Isse inden Hemel, soo begeertse ’t niet,
                                  Isse in den Hel? soo helpt het niet,
                                  (425) Is sy dan in ’t Vagevier?
                                  Sy werter dan soo langh ghevaecht,
                                  Asse mijn, wel ier,
                                  In de werelt het eplaecht.
Oene spr. Dit sel voorseecker die Griet wesen, daer
                  (430) ’t Spreeckwoort af seyt:
                  De beste Griet diemen vant,
                  Dat wasse die de Duyvel op ’t kusse bandt.
                  Nou klim ick inde mand, laet sien hoe ist rondeel?
                  Orisa Lambatisa, Schoemisa, Coekernoetes, Coekernoteel.
Ritzaerd.    (435) ’t Is tijt en meer as tijt om Oene soo te talien,
                  Dat hy in allerijl, kan raecken aen de schalien,
                  Hy isser al dats vast, ick tree weer op ien zy.
Fop.        Hier Jeuriaen hier, ick bin hier inde ly.
Jeur.        Wat isser dan te doen?
Fop.        Ick ben in duysent vreesen,
                  (440) Soo het gien spoock en is, zo sellent dieven wesen.
Ieur.        Ick zie hier niet ien mensch, het is hier al in stilt.
Fop.        Sieje daer gien geswier voor ’t glas van ’t Vissers Gildt?
Ieur.        Ick sie ien groote mand, soo ick maer recht kan turen.
Fop.        ’k Segh dat’et de Duyvel is off ymant van sen buren.
Ieur.        (445) Ick laet de mand om laech, en sel het self bezien.
Fop.        Loop Jeuriaen, loop, loop, ay loop, ’t is tijt voor ons te vlien.
Oene.        Wel hey wat sie ick hier, wat komme hier te vooren?
                  Hoe, alreets heb ick self mijn eygen self verlooren,
                  Dats gangh ick streeffer heen. ’k sweer dat icker hebben sel.
Ritzaerd.    (450) Je vind geveynsde deucht in ’t loose Vossevel.
Fijtje, Speldewerckt.
                                De Dochter tegen de Moeder sprack:
                                Sijn hert is as ien Turff,
                                Want hy en kanme niet fymelen,
                                Fymele, Fymele, Fymelen,
                                (455) Al was ’t oock dat ick sturff.
                                    Gae backt hem dan ien struyff van Ayren,
                                En schenckt hem dan de wijn,
                                En kan hyje dan niet fymelen,
                                Fymele, fymele, fymelen,
                                (460) Soo moet hy ien hoetlaer zijn.
Oene. Fijtje.
                  Nou dat ick de stien draech, laet ick viole treuren.
Fijtje.         Holla daer isme man, ick moet wat anders neuren.
[fol. B4r]
                              Alleermen komt ter eeren, siet
                          Soo moetme veele lijden,
                          (465) Joseph die leed soo veul verdriet,
                          Eer hy quam tot verblijden,

Oene.        Wel hey wat hoor ick daer? mijn Ooren bin vol galm,
                  Hoo, hoo, ’t is Fijtje, se singht ien Meniste Salm.
                  Baselasmanus vosemesie met hondert duysent kusjes.
                  (470) Mijner Liede, vraecht uwer Liede, of uwer Liede op mijner Liede noch so verliefd’ bint as flusjes?
                  Mijn suyckerde struyfmont, mijn pijpkneelde rijssen-bry,
                  Jou montje is ekonfijt met naerse van Candy,
                  Daer mier, ja twiemael mier as duysent Keuninge nasnacken,
                  Ick looff niet of de Byen komen heuning op jou lipjes kacken.
Fijtje.         (475) Ick slae ien gat inden Hemel, dus op sen Italiaens?
                  Het bientjen after uyt, soo doen de Cortesaens,
                  Ja wel je bint ien Giest, maer ’t is ien gaeff, moetje weten,
                  Die alle menssen niet egeven is, bockende Bry mit Vorcken te eten:
                  Had Schipper Jan, iens te deeg op je Baselesmanos elet,
                  (480) Hy hadje voor ien* Daneel int midde van de Amsterdamsche Lieuwtjes eset.
Oene.        Wat dunckje vanme Fulpe baert, en vanme Zijtsattijne bachuys?
Fijtje.         Men hoortet uyt te schildren en spijkerent op de hoec van ien kackhuys.
Oene.        Asjeme verweende broek besiet wordje dan niet hiel amereus?
Fijtje.         Buyre kijckt uyt, de stock het ien huyck op, ’t Varcken* het Fijnfluwiel opsen neus.
Oene.        (485) Wat dunckje vanme woorden, al luyense niet vermetel?
Fijtje.         Hiel weyts, dubbel ondieft, bree dingen twee schollen in ien ketel.
Oene.        Hoe pastme dit wammes? trouwen ick bin noch half, en half sieck.
Fijtje.         Het pastje, aers noch aers, as ien ay op ien punt van ien pieck.
Oene.        Wat dunckje vanme gangh, mach ick de ratste niet wel passeren?
Fijtje.         (490) Ick looff niet ofje moetje met ’et zwiet van de Stadts Metssellaers smeeren.
Oene.        Kom soenme toch ien reys, so betaelje jou ouwe schult.
Fijtje.         Het de Vryer honger? naerse met Eeck dat is goe sult.
Oene.        Voel iens hoeme pols jaecht, en hoe de Soole vanme schoenen branden.
Fijtje.         Jemeny Kyeren, wat ien ding is Mostert? se bijt en het gien tanden.
Oene.        (495) Och Fijtje wannier seljeme verlosse van me pijn?
Fijtje.         Weesje maer te vreen, so dra as al jou vingers evelang zijn.
Oene.        Sel ick metme tongh, je quastige hertje niet iens doorspitten.
Fijtje.         Je selt op sevendalff Varcken nae besyen de Sogh sitten.
                  Maer wat souwje metme doen, segje mallen bloet?
Oene.        (500) Ick souwje inje hooft byten gelijck de Haen de Hen doet.
Fijtje.         Hebje jou mondt alespoelt, seght ongeschickte sammelaer,
Oene.*        Je bint mijn Voesterknijn, en ick jou sulverhare rammelaer.
                  Waerom binje dan versteurt?
Fijtje.         My dunckt dat’et met jou altijt eve groen is.
[fol. B4v]
Oene.        Heb ick quaet in ’t sin, so moet ick niet kommen daer veel te doen is,
                  (505) Ja heb ick’er argh in, ick wilder ick weet niet wat op vloecken.
Fijtje.         Jy hebter gien argh in? Jy slacht Jan plomp die at struyf voor pannekoecken.
Oene.        Och Fijtje >datje mijn smert en overgroote noot wist,
                  Je soudt seggen: Ritzaerd, ick bin de Spijcker vanje dootkist.
Fijtje.         Voort Ritzaerd, voort van hier, al lang enoch* staen snappen.
Oene.        (510) Wordje quaet? so sel ickje met ien mont voorje backus lappen.
Fijtje.         Dat meugje jou hoeren doen, ick bin te eerelijcken vrouw,
                  Dat ickme Oene ’t Hooft mit hoorens kroonen souw.
                  Comt hier mijn echte man, want Ritzaerd dinght nae men kuysheyt.
Oene.        ’k Wil ien schellem wesen, s’ is de Herreberch daer de deught altijdt t’huys leyt.
Ritzaerd, Oenen.
                  (515) Wel hoe wie vind ick hier, hy lijcktme op ien draet,
                  Wie pocken offet is? by gordt ick weet gien raet,
                  Of sien mijn oogen mis? die nochtans noyt en misten.
Oene.        Dat souwer wel duysent seggen, wel te verstaen asset maer wisten.
Ritzaerd.    Ick bin in groot gevaer, en twijffel wie ’t mach zijn:
                  (520) Die hem so stout vertoont in soo gelijcken schijn.
                  Je Moer, pleecht die wel ier tot onsent te verkieren?
Oene.        Mijn Moer die was soo drooch, als Claesjen inde pieren;
                  Maer mijn Vaer het in sen jeucht wel op zijn Vlielants equeest;
                  Daerom twijffel ick niet of hy het wel by je Moer eweest.
Ritzaerd.    (525) Je bint dan wie je bint, ick selme degen halen.
Oene.        Ick legh de stien hier neer, hier valt nouw niet te dralen.
Fijtje, Oenen.
                      Och Oene, binje hier! mijn uytverkoore lieff,
                  Ritzaerd het hier eweest, die overritse Dieff,
                  En wou met al zijn kracht, al seyden ick loop hutselen,
                  (530) En stiet hem vanme lijf, mijn eerbaerheyt ontfutselen.
Oene.        Voort krijgme kortelas so raekt hy op de ruch,
Fijtje.         Wel wachtmen hier so lang, mijn voeten sijn al vluch.
Ritzaerd, Oenen.
                  Waer is de Tovenaer? hier bin ick mitme degen,
                  Kom nu vry voor den dach, ’k selje de beck gaen vegen.
Oene.        (535) Wel Ritzaerd, wel hoe dus? wat doe je mit ’t rapier?
Ritzaerd.    Hoe Oene vind ick jou?    Oene.  Wel ja. wie zoekje hier?
Ritzaerd.    Ick zoek mijn eygen self, die ick hier strack zag kuyeren,
[fol. C1r]
                  Soo ick hem krijgen kan, so raeckt hy inde luyeren.
Oene.        Je had wat aers in ’t sin, je quam hier by mijn wijf,
                  (540) En seyde elcken reys: je bint me tijt-verdrijf,
                  Mijn Botterdoos, je bint ien Meysje dat soo soet siet,
                  Jae seecker, ’k wouje wel ien reysje, maer ick moet niet.
Ritzaerd.    ’t Is wonder dat jou ’t hooft, noch niet esmeeten is.
Oene.        So geef ickje ien tast mit ien loose mou, daer gien arm in vergeten is.
Ritzaerd.    (545) Sooje niet swijgen wil, soo ty ick stracx aen ’t smijten.
Oene.        Praetje wat, de honden die ’t luyst blaffen die weten van gien bijten.
Ritzaerd.    Ick sweerje by mijn kracht.
Oene.        Ick loofje wel, het is gien sottekal,
                  Souje de Papegay niet wel of schiete mit ien pampiere rotte val?
                  Want jou Vaer het al Constapel eweest in ’t belegh van Sloten,
                  (550) Daer de Hertog van Pierlapon, mit ien schabel deur zijn bil is eschoten,
                  Toen Piet Jaep Joosten, Kees Jan Krijnen, inde karremelcx sack,
                  Mit ien versse pekelharingh, mors het hert of stack.
Ritzaerd.    Wie mienje dat ick ben?
Oene.        De Breur van Nicodemus,
                  Seuns Seun van Paus Jut, over Out-Ooms Oud-Oom van Polphemus.
Ritzaerd.    (555) Hoe scherewe mekaer? wel dat komt seker soet.
                  Pas opme handen Guyt, as ickje weer ontmoet,
                  Maer nou sel ick de schelm iens nae sijn gat gaen tijen.
Oene.        Ick raep de stien weer op, so kom ick niet in ’t lijen.
Fijtje. Oenen.
                  Ick zie gien kortelas, noch ick vind gien Rapier,
                  (560) Ick zoek dan waer ick zoek. hoe Ritzaerd, hoe, jy hier?
Oene.        Seljeme niet verkoelen, Ick verbrand schier van hette?
Fijtje.         Ick selje mit je blooten aers, opje naeckte broeck setten.
Oene.        Is ’t hemd daer escheurt?
Fijtje.         Neen het is besegelt.
Oene.        Swijgt, swijgt, je kruyckje leckt.
Fijtje.         Steeckter jou neus in so ist epegelt.
Oene.        (565) So neemje mijner eerwaerdicheyt as eswore Ycker toe?
Fijtje.         ’k Hoor wel watter of is, weet ick ien gat jy weter ien spijcker toe.
Oene.        Mijn suyckerde.
Fijtje.         Waer komje van daen datje dus praet?
Oene.        Ick kom uyt het Westen.
Fijtje.         Ick hoorde wel aen jou malle propoosten,
                  Datje uyt het Westen quamt, want de Wijsen quamen uytet Oosten.
Oene.        (570) Hoe soet is de jeugt souwje seggen dat ickje iens onder de Combaers had.
Fijtje.         Dat sey de Boer oock, en hy soenden ’t Kalf voor sijn aersgat.
Oene.        Ick ben schier flaeuw van Liefde.
Fijtje.         Ick weet niet hoe datjet leve noch zo langh houwen mach.
Oene.        Och de Lewerick begint te singen en ’t is noch gien Vrouwendach.
[fol. C1v]
Fijtje.         Handen van de banck, ’t Vleys is verkocht, of mienje dat ick hor bin?
Oene.        (575) Wasje hor, ick namje doosje en setten’er ien gouwetor in.
Fijtje.         Ick segje gae van hier.
Oene.        Ick sel niet van je deur blijven, dat wil ickje wel met eede toeseggen,
                  Al waeren’er so veul nickers inje stoep, asser pannen opje huys leggen.
Fijtje.         Swijch Ritzaerd swijgh, ick krijger de kouwe pis van.
Oene.        Hoe dus spijtig segh Jufvrou luysepoocx, bin ick niet ien fris man?
Fijtje.         (580) Wech Ritzaerd, ick hoor niet mier naeje fickfacken.
Oene.        Je pleecht nochtans wel ier mit Cuypedoos schijven op Venus bort te ticktacken,
                  Al staeje nou so slecht, ofje niet ien woort spreecke kon.
Fijtje.         Dat liegje, Jy eerdieff, Ygut dat ickme wreecke kon,
                  Jy luyshond, Jy propdarm, Jy asbeer, Jy neus as ien Ancker,
                  (585) Hoe selse jou noch op egete worden vande Spaensche Kancker,
                  Jy kolfvoet, Jy druypoog, Jy filebaert, Jy backhuys as ien grijns
                  Jy groote Olybock, bin Jy zo vol fenijns,
                  Datje na d’eerbaerheyt van Fijtje durreft talen?
                  So ick ien misdragt krijgh ick selt op jou verhalen.
Oene.        (590) Hoor, Fijtje, hoor, ay hoor, wel hoe en hoorje niet?
Fijtje.         Ick weet wel watje soeckt, maer dat gat en boorje niet.
Oene.        Wel ritsche Spinhuys Swijn, hoe binje dus walbarcken?
                  Segh jy besete, en jy uyt ereten Varcken?
Fijtje.         Jy elementse Vagebondt.
Oene.        Jy elementse Pekelhoer.
Fijtje.         (595) Jy Schelm, ick wou datje mit je naers op ien hekel voer.
Oene.        Krijgh ickje onder me kluyven.
Fijtje.         Krijgh ickje ook iens onder.
Oene.        Dats hert tegen herdt (sey de Duyvel) en hy veest tegen de Donder.
Fijtje.         Ick selje voor Commissarisen ontbien, so waer as ick Fy hiet.
Oene.        Jy me voor Commissarisen ontbien? die macht en heb jy niet,
                  (600) Jou beurs die is te kael, om nae ien Advocaet te wandelen:
                  Want ien Advocaet is as ien Hoer, die haer om gelt laet handelen.
Fijtje.         Jy mijn kalen? Jy gatvinck, Jy bint self so kael as ien luys,
                  Wie bin ick schuldich? seg hondsklinck, ick woon in mijn eygen huys,
                  Wat selle mijn Erfgenamen al uyt mijn kas halen,
Oene.        (605) Dats waer, se sellener veul in vinden,
                  Want alsje jou hemt inje poort treckt, hebje ien hielekas vol Linden.
                  Ist niet soo, segh?
Fijtje.         Och my ick word soo bangh.
Oene.        Ick legh de stien hier neer, dit kijven duurt te langh;
Fijtje.         Och Oene binje daer?
Oene.        Wat doet mijn liefste sijgen?
Fijtje.         (610) Ay haelt de Vles met eeck.
Oene.        Ick selje ierst ontrijgen.
Fijtje, Ritzaerd.
Fijtje.         Waer benje Ritzaerd? spreeck,
[fol. C2r]
Ritzaerd.    Alhier mijn treckebeck.
Fijtje.         Holla daer is hy weer.
Ritzaerd.    Ick sweer dat ick de Geck,
                  Wel voeten maken sel.
Fijtje.         Wat hebje ’t hooft vol winden.
                  Kruyp onder dese Rock, soo sel hyje niet vinden.
Oenen, Fijtje, Ritzaerd.
                  (615) Nou sie ick dat mijn wijf so eerlijck is, as toen ick ierst by’er sliep,
                  Ick moet edroomt hebben, dat ick miende datse met Ritzaerd wegh liep.
                  Hier is de Vles met eeck. alrie weer op de bienen?
                  Wel dat komt seecker wel. Gort moetje gesontheyt verlienen.
Fijtje.         Ay brengt de Vles ewech, ick bin nou wel te pas.
Oene.        (620) Ick brengse op ’t Tresoor of setse op de kas.
Fijtje.         Wat dunckje Ritzaerd, segh, sou jy ’t soo wel versinnen?
Ritzaerd.    ’t Is best dat ick vertreck, eer hy my komt te vinnen.
Fijtje.         Comt morgen avondt weer, want Oene gaet te wacht.
Ritzaerd.    En ick, gelijck altijt, weer op de kittel-jacht.

EYNDE.


[fol. C2v: blanco]

Continue

Tekstkritiek


vs. 132: niet, er staat: hiet,
vs. 149: sijn. er staat: sijn?
vs. 196: Grut-meulen er staat: Grut-meu’en
vs. 229: kennen er staat: keunen
vs. 230: sach er staat: ach
vs. 273: kuypen, er staat: kuypen?
vs. 333: Oene. er staat: Oeue.
vs. 409: stien, er staat: stein,
vs. 480: ien er staat: ie
vs. 484: op, ’t Varcken er staat: op ’t Varcken,
vs. 509: al lang enoch er staat: allanenoch